پوشیدن لباس، امری فطری است، ولی نوع لباس، نشانه شخصیت آدمی است. هر لباسی، حامل فرهنگی ویژه و نشان دهنده نگرش و شخصیت صاحب آن است.

اسلام افزون بر بیان مسئله پوشش و حدود آن، درباره نوع پوشش نیز دستورهایی داده است. در فقه اسلامی درباره نوع پوشش، بر رعایت برخی موارد تأکید شده است از جمله اینکه نوع و رنگ لباس نباید برای خودنمایی و شهرت و جلب توجه دیگران باشد. بهترین لباس، لباسی است که همه مردم از آن استفاده می کنند. از امام صادق علیه السلام روایت شده است: «لباسی که به عنوان شهرت و خودنمایی از آن استفاده می شود، مبغوض خداوند است».

در روایتی دیگر معیار کلی ارائه شده است بر این مبنا که بهترین لباس در هر زمان، لباسی است که عموم مردم در آن زمان می پوشند. خود را از مردم جدا کردن و لباسی انگشت نما پوشیدن و خود را از دیگران برتر پنداشتن، نوعی فخرفروشی به شمار می آید. لباس نباید برای فخرفروشی و تحقیر کردن دیگران باشد. رسول گرامی اسلام می فرماید:

مَنْ لَبِسَ ثَوْباً یُباهِی بِهِ لِیَراهُ النّاسُ لَم یَنْظُرِ اللّه ُ اِلَیْه حَتّی یَنْزَعَهُ.

کسی که لباس را برای فخرفروشی به دیگران می پوشد، خداوند تا زمانی که این لباس را برتن دارد، به او نظر نمی کند.

تهیه کننده :موسسه هادی مشکات نور