مرتضی چگونی با بیان اینکه در مسئله محیط زیست مهمترین وظیفه ما کسب آگاهی و آگاهی بخشی است اظهار داشت: نباید نا امید شویم و باید مطالبه گری کنیم.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شهید یاران، مرتضی چگونی در نشست خبری که با حضور تشکل ها و فعالان حوزه محیط زیست برگزار شده بود، ضمن گرامیداشت یاد و خاطر ۱۵۵شهید محیط زیست با اشاره به مسئله توسعه در استان اصفهان اذعان کرد:در استان اصفهان باید مسئله توسعه را به درستی بررسی کنیم.
وی با بیان اینکه سال گذشته تعداد روزهای با هوای پاک کمتر از انگشتان دست بود،افزود: بحث توسعه در اصفهان باید مورد بررسی دقیقتری قرار گیرد.
چگونی ادامه داد:درک مقامات ما از توسعه باید عوض شود و مقامات ما رشد را با توسعه اشتباه جابجا معنا می‌کنند.
وی توجه به آمایش سرزمینی را یکی از ضروریات بیان کرد و گفت: علاوه بر توجه به آمایش سرزمینی باید به قانون های مرتبط با محیط زیست عمل کنیم.
وی در ادامه با اشاره به سفری که قرار است رییس جمهور به زودی به اصفهان داشته باشد اشاره کرد و گفت: ما از رییس جمهور می خواهیم حق ضایع شده اصفهان را به اصفهانی ها برگرداند و برای زاینده رود برنامه ای اساسی که منجر به جریان دایمی رودخانه زاینده رود شود انجام دهند چرا که جریان دایمی زاینده رود خواسته تمامی کسانی است که دغدغه زیست محیطی دارند.
همچنین عبدالحسین میر میران مدیر عامل جمعیت امید دوستداران زاینده رود نیز که با موضوع زاینده رود و کشاورزی صحبت می کرد اظهار داشت: پایه و اساس محیط زیست اصفهان زاینده رود است.
وی با اشاره به اینکه در قوانین ما به‌صورت متقن و صریح موضوع آب ذکر شده و قوانین خوبی در زمینه توزیع آب داریم، تصریح کرد: از جمله ماده ۱۵۸ و ۱۵۹ قانون مدنی و قانون توزیع عادلانه آب که طی سه تا چهار دهه اخیر این قوانین زیر پا گذاشته شده و به این شرایط رسیده‌ایم.

وی با اشاره به تصویب قانون استقلال آب اظهار داشت: تا قبل از تصویب این قانون حوضه‌های آبریز به‌صورت کلی اداره می‌شدند اما از آثار شروع اجرای این قانون صدور مجوزهای غیرقانونی در بالادست تحت عنوان توسعه کشاورزی بود، درحالی که هر توسعه کشاورزی در بالا دست دو و نیم برابر در پایین دست تبعات خشکی به همراه داشت و باعث شد عدم تعادل در منابع و مصارف زاینده رود به وجود آید.

مدیرعامل جمعیت امید دوستداران زاینده‌رود با اشاره به اینکه در این سال‌ها وعده و وعیدهایی داده شد که هیچ وقت عملی نشد، مثل تونل سوم کوهرنگ و بهشت آباد، افزود: از اوایل دهه ۸۰ معیشت کشاورزان به خطر افتاد و اعتراضات آنها شروع شد. این جریان منجر به مصوبه‌ای در شورای عالی آب شد که می‌توانست راهگشا و کلیدی برای حل مسئله زاینده رود باشد، اما متأسفانه ۹ سال از مصوبه می‌گذرد و هنوز اجرا نشده است.

وی به برداشت‌های زیرزمینی و فشار به سفره‌های آب زیرزمینی اشاره و اظهار کرد: این اتفاق تبعات بسیار بدی به دنبال داشت، ازجمله فرونشستی که دامن گیر اصفهان شده است و اگر فکری نشود باعث نابودی اصفهان خواهد شد.

محمد کوشافر، فعال محیط زیست، عضو جمعیت پیام سبز و استاد دانشگاه نیز در ادامه این نشست گفت: به نظر می‌رسد در برخی مناطق و زمان‌ها تحمل مشارکت مردم در عرصه محیط زیست وجود نداشته است، درحالی که یکی از ارکان‌های مشارکت مردمی سمن‌ها هستند و یکی از مشکلات امروز جامعه ما تکالیف سخت اداری سمن‌ها است.
وی با تأکید بر اینکه اگر بخواهیم مشکلات محیط زیست برطرف شود باید شرایط فعالیت سمن‌ها به مراتب بهتر فراهم شود، افزود: تعداد سمن‌های محیط زیستی اصفهان ۱۸ سمن و عدد بسیار کمی است. محیط زیست مردم پایه اینگونه به نتیجه نخواهد رسید.
کوشافر ادامه داد: برخی از سمن‌ها و فعالان محیط زیست سرمایه‌های ما هستند و اگر با تخریب محیط زیست مواجه هستیم باید مراقب باشیم در کنار آن با تخریب سرمایه‌های اجتماعی محیط زیست مواجه نشویم.  
وی با طرح این سوال که آیا اصفهان با این وضعیت زیست محیطی هنوز توان توسعه دارد؟ گفت: اگر توان دارد باید دلایل آن را منتشر کنید و اگر ندارد باید از مراجع ذی ربط علت موافقت با توسعه‌های جدید پیگیری شود.

حشمت‌الله انتخابی، فعال محیط زیست و بنیان‌گذار جمعیت طبیعت یاران نیز در این نشست با اشاره به اینکه در اوایل مهرماه سال ۷۹ و بعد از خشک شدن رودخانه زاینده‌رود، همایشی با موضوع زاینده‌رود برگزار شد، گفت: در این همایش بصیری اعلام کرد با ادامه این روند، این آخرین خشکی زاینده‌رود نخواهد بود. سال ۷۹ هیچکدام از سالمندان اصفهانی به یاد نمی‌آوردند هیچ وقت رودخانه زاینده‌رود کاملا خشکیده باشد. من تحقیق کردم آخرین سالی که رودخانه کاملا خشک شده بود سال ۱۲۴۹ و ۱۲۵۰ بود که دو سال خشکسالی پشت سر هم و قحطی در سراسر ایران رخ داده بود.

انتخابی با بیان اینکه طی ۲۲ سال گذشته فعالان محیط زیست، دانشگاهیان، اصحاب رسانه و نویسندگان درباره زاینده‌رود بسیار گفتند و نوشتند، افزود: درباره هیچ رودخانه‌ای به اندازه زاینده‌رود کتاب و مقاله نوشته نشده، اما همین امروز هم رودخانه زاینده‌رود خشک است. در این سال‌ها همچنین شکایات و نامه‌های زیادی نوشته شد، ولی رودخانه زاینده‌رود همچنان خشک است.
مهدی بصیری رئیس هیئت مدیره جمعیت پیام سبز نیز در این نشست با بیان اینکه شاید همه ما اشتباهی در گذشته داشتیم که مسئله محیط زیست را به مردم تفهیم نکردیم، گفت: ما تریبون و بودجه‌ای نداشتیم که این کار را به‌صورت گسترده انجام دهیم، اگرچه در حد توان خود فعالیت‌هایی انجام دادیم.

بصیری با یادآوری اینکه انتقاد با مخالفت تفاوت دارد، گفت: انتقاد را عمدتاً به‌عنوان مخالفت درنظر می‌گیرید، به ویژه مسئولان که برداشت شخصی از انتقادات دارند.

این فعال محیط زیست با اشاره به اینکه از سال ۷۲ که بیشترین بارندگی را داشتیم درباره مسئله آب صحبت کردیم، گفت: در همان زمان هم معتقد بودیم تمام مشکلات زیست محیطی از توسعه غلط شروع می‌شود و به همین دلیل نسبت به کمبود آب هشدار دادیم، اما توجهی نشد و بالاخره رودخانه زاینده‌رود در سال ۷۹ خشکید.

وی با اشاره به اینکه در این سال‌ها مرتب گفتند خشکی زاینده‌رود به خاطر خشکسالی است، گفت: درحالی که این حرف اشتباه بود. اگرچه بارندگی در طی سال‌های گذشته نوسان داشت و قرار بود کمبود آب در سال‌های کم بارش از طریق سد تأمین شود، ولی در سال‌های پربارش شروع به فروختن آب سد کردیم و در نهایت به اینجا رسیدیم.
خبرنگار: الهام خانی