تیم ملی فلسطین در این دوره جام جهانی حضور ندارد اما فلسطینی‌ها خود را به قطر رساندند تا مظلومیت کشورشان را به جهان یادآوری کنند.

به گزارش پایگاه خبری شهیدیاران ،به نقل از خبرگزاری تسنیم ،در جام جهانی ۲۰۱۴، وقتی چشم همه جهان به صفحه تلویزیون بود تا بازی‌های جام جهانی را دنبال کند، یک چشم ملت‌های مسلمان به استادیوم‌های برزیل بود و یک چشم دیگرشان به خیابان‌های غزه؛ در این بین چند ملت‌‌های غرب آسیا چشم سومی نیاز داشتند تا اخبار پیش روی داعش در عراق را هم دنبال کنندرژیم صهیونیستی در سایه‌ی توجه دنیا به فوتبال، بمباران غزه را آغاز کرده بود و حدود ۵۰ روز نبرد میان باریکه غزه و اسرائیل طول کشید؛ تلاقی جام جهانی با ماه رمضان و آشفته‌بازار منطقه خاطره‌ای فراموش نشدنی برای همه ما بود.

اصلاً شاید سنتی است که نام فلسطین با جام جهانی گره خورده باشد؛ مثلا جام جهانی ۱۹۸۲ که تیم محبوب ایتالیا جام قهرمانی را بالای سر گرفت، اردوگاه صبرا و شتیلا به خاک و خون کشیده شد؛ جام جهانی ۲۰۰۶ با جنگ ۳۳ روزه رژیم صهیونیستی علیه لبنان همزمان بود و درست زمانی که مردم دنیا از آخرین هنرنمایی‌های زیدان در زمین فوتبال لذت می‌بردند اسرائیل به لبنان حمله کرد.این بار نشانی از جنگ و محنت نبود بلکه فلسطینیان شاد بودند؛ قطر در بین کشورهای حاشیه خلیج فارس تاکنون به سمت عادی‌سازی روابط با اسرائیل نرفته و با رهبران اخوانی فلسطین از دیرباز روابط خوبی داشته و دارد؛ همین مسئله موجب شده تا این کشور آوردگاهی برای بازیابی فلسطین در جهان عرب باشد؛ به‌ویژه در سال‌هایی که برخی کشورهای عربی به سمت عادی‌سازی روابط حرکت کردند اما در این جام جهانی بنظر می‌رسید ملت‌ها همچنان دل در گرو پرچم چهاررنگ فلسطین دارند.

قطر طبق قانون فیفا باید اجازه می‌داد تا اسرائیلی‌ها نیز برای تماشای جام جهانی بیایند اما با یک پیش‌شرط آن را پذیرفت؛ اینکه فلسطینی‌ها هم باید بتوانند به قطر بیایند و اینگونه شد که ۸ هزار فلسطینی از کرانه باختری بازی‌های جام جهانی را از نزدیک دیدند.
کشوری که تیمش نبود ولی پرچمش بود.در خیابان‌های دوحه که قدم می‌زدی هواداران فلسطین بیش از همه کشورها بودند؛ در مترو، سوق‌الواقف، کتارا، کورنیش و لوسیل و در اکثر استادیوم‌ها کسانی بودند که پرچم فلسطین را بالا ببرند. تیم ملی فلسطین نبود اما فلسطینی‌ها اینجا یک تیم بودند.

البته صهیونیست‌ها هم یا برای تماشای بازی‌ها و یا برای سروگوش آب دادن از جام جهانی ۲۰۲۲ به قطر سفر کرده بودند اما نه با اِلِمانی از رژیم جعلی‌شان!

برای آنکه واکنش به پرچم فلسطین را درک کنم، یک شب با پرچم این کشور -بدون نمادی از ایران- در خیابان‌های اطراف سوق‌الواقف قدم زدم. یک خانواده فلسطینی به تصور اینکه هم‌شهری‌شان هستم جلو آمدند تا با هم احوال‌پرسی کنیم و وقتی فهمیدند ایرانی هستم تعجب کردند چون عمدتاً ملت‌های عرب بودند که با پرچم فلسطین قدم می‌زدند