دلایل توافق عربستان با ایران چیست؟ / آیا عربستان منافع غرب را در ارتباط با ایران نادیده می گیرد؟ در حال حاضر دولت عربستان پی برده که تنها تعامل با غرب می تواند به منافع اقتصادی این کشور لطمه بزند، زیرا آنها عربستان را زیر فشار قرار می دادند تا نفت خود را ارزان بفروشد […]

دلایل توافق عربستان با ایران چیست؟ / آیا عربستان منافع غرب را در ارتباط با ایران نادیده می گیرد؟

در حال حاضر دولت عربستان پی برده که تنها تعامل با غرب می تواند به منافع اقتصادی این کشور لطمه بزند، زیرا آنها عربستان را زیر فشار قرار می دادند تا نفت خود را ارزان بفروشد یا با تحریک های سیاسی وارد تنش های منطقه ای شود و حالا این کشور به دنبال تغییر سیاست های جهانی برآمده است.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شهید یاران، ایران و عربستان بعد از ۷ سال تصمیم گرفتند روابط دیپلماتیک خود را از سر بگیرند و به گفته رسانه های عربی قرار است در دو ماه آینده سفارت خانه های دو کشور بازگشایی شود و از آنجایی که این توافق بدون حضور طرف های غربی و با واسطه گری چین اتفاق افتاده بیشتر مورد توجه رسانه ها قرار گرفته است، هرچند اتحادیه اروپا طی بیانیه ای از این توافق حمایت کرده، اما در مقابل مقامات رژیم صهیونیستی ان را یک شکست برای فعالیت های دیپلماتیک اخیر خود قلمداد کرده است

در حال حاضر برخی از تحلیل گران درباره تاثیر توسعه روابط ایران با عربستان پرداخته اند و معتقدند این کشور به دلیل اینکه رهبری کشورهای عربی را به نوعی در اختیار دارد می تواند در بهبود روابط ایران با سایر کشورهای عربی هم موثر باشد. در همین رابطه فرشید فرزانگان رییس اسبق اتاق بازرگانی ایران و امارات معتقد است که این مساله روی توسعه روابط ایران با امارات تاثیر ویژه ای خواهد داشت.

عربستان به دنبال توافق با ایران بود

یک نماینده مجلس با اشاره به اینکه ایران از ابتدا علاقمند به توسعه روابط با کشورهای منطقه بوده است، گفت: در واقع کشورهای منطقه می توانند با گفتگو مسائل خود را حل کنند و نباید اجازه دهند کشورهای خارجی در این منطقه دخالت کنند و توافق ایران با عربستان هم در همین راستا بوده است. از طرف دیگر ظرفیت های منطقه باید در مسیر و منافع همین منطقه بکار گرفته شود، زیرا در سال های اخیر کشورهای خارج از منطقه از این مزیت ها استفاده می کردند.

آصفری با بیان اینکه عربستان برای توسعه روابط با ایران پیش قدم بوده است، افزود: در سال های اخیر رژیم صهیونیستی با ایجاد آشوب در منطقه به دنبال اهداف خود یعنی اتصال نیل تا فرات بوده امروز این سناریو کلا هیچ معنایی ندارد.

آصفری با بیان اینکه رژیم صهیونیستی هم اکنون در حال تلاش برای بقای خود است، افزود: اسرائیل همواره به دنبال آشوب در منطقه بوده، هرچند ایران شروع کننده جنگ با اسرائیل هم نخواهد بود، اما اجازه نمی دهد کشور دیگری قصد تعرض به سرزمینمان را داشته باشند، به همین دلیل تا زمانی که جنگ طلبی علیه ایران وجود نداشته باشد ایران همواره سیاست های تعاملی خود را در منطقه دنبال می کند.

او با تاکید بر اینکه توافقق ایران و عربستان برای چین هم مفید خواهد بود، اظهار کرد: آمریکایی ها با سناریو تحریم ها روابط اقتصادی خود را با ایران قطع کردند، در حالی که ایران به دلیل ذخایر استراتژیک و توانمندی های سخت افزای و نرم افزاری به ظرفیتی برای همکاری با سایر کشورها تبدیل شده است و در این بین تنها آمریکا زیان می برد، از این رو آمریکا هم می تواند با مذاکرات اختلافات فی مابین را حل کنند.

عادی سازی روابط چالش منطقه ای

با توجه به اینکه از سال ۹۴ تاکنون که روابط دو کشور ایران و عربستان مخدوش شده تنش ها در منطقه افزایش داشته است و از طرف دیگر پروژه صهیونیستی- آمریکایی عادی سازی روابط کلید خورده بود حکایت از اهمیت همکاری راهبردی ایران و عربستان دارد که چقدر می تواند در منطقه تاثیر گذار باشد.

در حال حاضر نقش چین در توافق ایران و عربستان هم بسیار مورد توجه قرار گرفته است، این کشور در سال حدود ۹۰ میلیارد دلار با چین همکاری تجاری دارد که بخش عمده ان صادرات نفت از عربستان به چین است در حالی که اوج تجارت ایران با چین در سال های اخیر به ۳۰ میلیارد دلار هم نمی رسد و این حکایت از این دارد که عربستان برای پایداری بر شرایط سیاسی و اقتصادی خود به همکاری با شرق هم نیاز دارد و این موضوع تقویت روابط با ایران را هم برای این کشور در اولویت قرار داده است.

محمد بیات تحلیلگر مسائل بین‌الملل معتقد است که عربستان تلاش دارند کشورها را با لحاظ کردن منافع تعریف کنند تا تقابل‌های ژئوپلتیکی؛ به این معنا که در حال حاضر تهران و ریاض روابط دیپلماتیک خود را از سر گرفته‌اند اما باید به این مسأله هم توجه کرد که این رخداد به معنای حل شدن همه اختلاف‌های میان ایران و عربستان نیست. از طرف دیگر عادی‌سازی رابطه ریاض با تمامی قدرت‌های منطقه‌ای یعنی ایران، ترکیه و البته اسرائیل موجب نوعی موازنه در ساختار سیاست خارجی سعودی می‌شود و این فرصت را فراهم می‌کند تا این کشور بتواند از ضعف هرکدام از این بازیگران حداکثر منافع را از آن خود کند.