یازدهم ذیقعده سالروز ولادت امام رضا(ع) هشتمین اختر ولایت است؛ امام همامی که الگوی تعامل در جهان اسلام و واجد آموزه‌های متنوعی است که می‌توان با تحقیق، پژوهش و الگوگیری در عرصه سیاست‌ورزی به کار گرفته شود و بر بسیاری از مشکلات جامعه امروز فائق آمد.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شهید یاران، تبلیغ، ارشاد و هدایت مردم به سوی ارزش‌های الهی از اصول رسالت و مسئولیت همه پیامبران الهی بوده و خط اصلی برنامه آنان را تشکیل می‌داده است. نهال اسلام توسط پیامبر اکرم(ص) کاشت شد و خود ایشان تا پایان عمر شریفشان به تبلیغ دین می‌پرداختند و پس از ایشان این وظیفه خطیر بر دوش امامان معصوم(ع) نهاده شد و آنان نیز بنا بر موقعیت زمانی و مکانی از روش‌های متعدد برای تبلیغ دین بهره برده‌اند. در این میان امام رضا(ع) فرصت بیشتری برای تبلیغ و نشر اسلام یافت، هشتمین امام شیعیان(ع) به دلیل آنکه شرایط برای ایشان در عرصه مسائل اعتقادی و فقهی فراهم بود، با بهره‌گیری از معلومات فراوان و در زمینه‌های مختلف به امر مهم تبلیغ پرداخته‌اند. یکی از شیوه‌های مهم در سیره تبلیغی این امام همام ولایت مناظره با سران مذاهب، ادیان و شِبهه افکنان بوده است؛ آن حضرت(ع) هنگامی به امامت رسید که جهان اسلام از لحاظ جغرافیایی و فرهنگی با قبل از آن قابل مقایسه نبود؛ از سویی غالب مردم در نگرش و اعتقاد دینی و نیز در عمل از سنت نبوی فاصله گرفته بودند، از همین رو امام رضا(ع) راه درست فهم دین را به مسلمانان آموزش و تبلیغ می‌کرد.

یازدهم ذیقعده سالروز میلاد امام رضا(ع) هشتمین پیشوای شیعیان است، امام همامی که با رأفت و منش خویش توانست الگوی تعامل در جهان اسلام شود. خبرنگار خبرگزاری موج به مناسبت سالروز هشتمین اختر تابناک ولایت به گفت وگو با حجت الاسلام«اصغر سلیمی» پژوهشگر امور دینی و استاد حوزه پرداخته است و نظر وی را در ارتباط با فضایل اخلاقی این امام همام(ع) جویا شد.

مباحث کلامی و اعتقادی در عصر امام رضا(ع)

حجت الاسلام سلیمی، با بیان اینکه ویژگی های منحصر به فرد عصر هشتمین امام شیعیان در مباحث کلامی و اعتقادی در تمام دوران ها متمایز بوده است، گفت: شواهد تاریخی نشان می‌دهد عصر این امام بزرگوار آبستن مباحث کلامی و اعتقادی متعددی از ناحیه جریان‌های فکری بوده است. پس از رحلت پیامبر بزرگوار فاصله‌ای میان عموم مردم با امامان معصوم(ع) پیش آمد. آشنایی با ادیان و مذاهب دیگر و ترجمه آثار از زبان‌ها و فرهنگ‌های دیگر و توسعه جهان اسلام و دیگر مسائل سبب ظهور و قوت یافتن ۲ نحله فکری و کلامی عظیم در جهان اسلام با عناوین حدیث و معتزله بود. هر چند کوشش عمده خلفای عباسی سرگرم کردن مردم به مباحث اختلافی میان فِرق و نحله بود اما این نحوه پرداخت به مباحث از عمده‌ترین خصایص عصر مأمون است.

وی در ادامه بیان داشت: در این آشفته بازار دائما تفاسیر و تعابیری در باب مسائل دینی در میان می‌آمد که کمتر سابقه‌ای در تاریخ گذشته اسلامی برای آن می‌توان پیدا کرد و از آنجا که در دستگاه عباسیان برای پاسخگویی به این چنین شبهاتی مراجع علمی تمهید نشده بود جامعه از حیث اعتقادی دچار چند دستگی و سرگردانی غریبی شده بودند.

اهمیت و منزلت امام(ع) در جهان هستی
این پژوهشگر امور دینی، یکی از مهمترین مباحثی که در باب مقام شامخ امامت که در فرموده‌های حضرت رضا(ع)، برجستگی دارد را تبیین اهمیت و منزلت عنوان امام در جهانی هستی دانست و تصریح کرد: امام رضا(ع) با دارا بودن مقام ولایت چه در عرصه تکوین و چه در عرصه تشریع واسطه فیض حق در میان مخلوقات است. از این رو تصمیم‌گیری‌های امام رضا(ع) پس از پذیرش ولایتعهدی در موارد مختلفی از سوی مردم پذیرفته شد.

تقسیم قدرت به دو بخش «نرم و قدرت سخت» یکی از مسائل مهمی بود که در زندگی امام رضا(ع) خودنمایی می‌کرد. این امام بزرگوار(ع) در عرصه قدرت سخت، فقط عنوان ولایتعهدی داشتند، اما در سیاست به معنای قدرت نرم دخالت داشتند. ایشان با رهنمود دادن و دخالت در ذهن افراد و سخن گفتن از سرنوشت و چگونه درست زیست افراد یا به عبارتی تغییر نگاه برای پیدا شدن انسان توسعه یافته با ایمان سعی در هدایت افراد داشتند. در واقع این روش منطق رضوی امام رضا(ع) بود، از این رو مأمون به جهت همین گسترش تأثیرگذاری تصمیم گرفت آن حضرت(ع) را به شهادت برساند.