غَرَّارَهٌ، غُروْرٌ ما فِیْها، فانِیَهٌ فان مَنْ عَلَیْها، لا خَیْرَ فِی شَیْء مِنْ أزْوادِها إلاّ التَّقْوى. مَنْ أَقَلَّ مِنْها اِسْتَکْثَرَ مِمَّا یُؤْمِنُهُ وَ مَنْ اِسْتَکْثَرَ مِنْها اِسْتَکْثَرَ مِمّا یُوبِقُهُ وَ زالَ عَمّا قَلِیْل عَنْهُ

دنیا بسیار فریبنده است و آنچه در آن است فریب و نیرنگ است، فناپذیر است و هر کس در آن است نیز فانى مى شود، و همه زاد و توشه هاى آن، جز زاد و توشه تقوا، بیهوده است، هر کس به مقدار کفایت از مواهب دنیا قانع شود آرامش بیشترى به دست مى آورد، و آن کس که از آن بسیار طلبد وسیله نابودى خودرا بیشتر فراهم ساخته است (اضافه بر این) آنچه را به دست آورده به زودى از دست او مى رود!»

خطبه ۱۱۱، نهج‌البلاغه

گوینده: فاطمه قائمی فرد