بسم الله الرحمن الرحیم

إِذَا مَاتَ الْعَالِمُ ثُلِمَ فِی الْإِسْلَامِ ثُلْمَهٌ لَا یَسُدُّهَا شَیْءٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ

خبر ارتحال زعیم عالیقدر و مرجع گرانمایه جهان تشیع، شیخ الفقها، حضرت آیت‌الله العظمی لطف‌الله صافی گلپایگانی(ره) موجب تأسف و تأثر عمیق گردید.

آن فقیه فقید در عمر پربرکت خویش، سال‌های طولانی به تدریس، تحقیق و تربیت شاگردان در حوزه علمیه قم پرداخت و ثمرات فراوانی از رهگذر غور در علوم دینی به یادگار نهاد که پرورش محققان مبرّز و تألیف آثار عمیق و در خور، تنها گوشه‌ ای از دفتر پربهای زندگانی آن عالم بزرگوار است.

آیت‌الله العظمی صافی گلپایگانی(ره) بی‌اغراق، همچون کوهی بلند و باصلابت، پشتوانه‌ ای برای فقاهت و مایه فخر و آبروی عرصۀ اجتهاد بودند و فقدان ایشان بی‌تردید ثلمه‌ای جبران‌ ناپذیر برای مرجعیت شیعه خواهد بود.

این مرجع تقلید بزرگ، در کنار امام خمینی(ره) و رهبر عزیز انقلاب اسلامی، صادقانه به نهضت مردمی و اسلامی مردم ایران خدمت کردند و در صحنه های حساس حضوری شفاف داشتند.

اینجانب رحلت آن عالم عامل را در آستانه فرا رسیدن ماه رجب المرجب به محضر حضرت ولی‌عصر(روحی‌فداه) و مقام عظمای ولایت، امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی)، مراجع عظام تقلید و حوزه‌ های علمیه، جامعه دینی و دانشگاهی، به‌ ویژه بیت مکرم آن فقید سعید صمیمانه تسلیت می‌گویم و از درگاه حضرت احدیت برای روح بلند آن مرجع مردم‌ مدار و مدافع حریم اهل بیت (علیهم‌السلام)، علو درجات و همنشینی با اولیاء‌الله در اعلی علیین مسألت می‌نمایم.

خبرنگار: زهرا غلامعلی زاده