وبگاه شبکه «المیادین» در تحلیلی نوشت با وجود دشمنی‌های آشکار برخی کشورهای عربی با سوریه و تعلیق عضویتش در اتحادیه عرب، حالا دولت دمشق سربلند از بحران خارج شده و دیگر بازگشت به اتحادیه موضوع مهمی برای این کشور نیست. به گزارش پایگاه خبری شهیدیاران ،به نقل از خبرگزاری فارس ،وبگاه شبکه «المیادین» در تحلیلی […]

وبگاه شبکه «المیادین» در تحلیلی نوشت با وجود دشمنی‌های آشکار برخی کشورهای عربی با سوریه و تعلیق عضویتش در اتحادیه عرب، حالا دولت دمشق سربلند از بحران خارج شده و دیگر بازگشت به اتحادیه موضوع مهمی برای این کشور نیست.

به گزارش پایگاه خبری شهیدیاران ،به نقل از خبرگزاری فارس ،وبگاه شبکه «المیادین» در تحلیلی درباره شرایط موجود جهت بازگشت سوریه به اتحادیه عرب پرداخته است. نویسنده این مطلب «احمد عبدالرحمن»، تحلیلگر فلسطینی در مقدمه تحلیلش می‌نویسد شاید در ابتدا اشتباه به نظر برسد که برای این تحلیل عنوان «اتحادیه عرب چه زمانی به سوریه بازمی‌گردد؟» را برگزیده‌ام؛ و احتمالاً گفته شود که عنوان درست آن است بپرسیم سوریه چه زمانی به اتحادیه عرب بازمی‌گردد؟ رد ادامه پاسخ و تحلیل این نویسنده را می‌خوانیم:

نویسنده در پاسخ به این پرسش می‌نویسد: در واقع من در نگارش اشتباه نکردم و مسائل آنقدر مرا گیج نکرده‌اند تا جایی که عنوانی عجیب برای تحلیلم بنویسم. بلکه این عنوان به نسبت نقشی که جمهوری عربی سوریه در حمایت از آرمان‌های امت اسلامی، به ویژه در مهم‌ترین آن آرمان فلسطینی عزیز ماست، ایفا کرده و همواره ادامه می‌دهد، مناسب‌ترین و به‌جاترین عنوان است. از سوی دیگر نقش منفی و مخرب اتحادیه که بخش بزرگی از هویت عربی خود را به دلیل یک سلسله نگرش‌های نادرست و تصمیمات شرم آور از دست داد!اگرچه عنصر «عربیت» در سوریه بحران‌هایی را پشت سر گذاشته و هنوز هم در حال گذران بحرانی هست که قدرت‌های بزرگ گرفتارش کرده‌اند، اما هرگز نقش انسان‌دوستانه و اخلاقی خود را که در دهه‌های گذشته آن را رها نکرده و قاومت کرده است. مقاومتی همراه با درد و با وجود تمام زخم‌هایی که پیکره‌اش از دور و نزدیک برداشت.

هنوز آن روز در ماه می ۲۰۱۲ را به خوبی به یاد دارم، زمانی که با هواپیمای خط هوایی مصر بر فراز فرودگاه بین‌المللی دمشق پرواز کردم؛ در آن زمان اتفاقاتی که برخی‌ها به آن «انقلاب» می‌گفتند، در ابتدای روندش بود. از پنجره‌های هواپیمایی که در حال آماده شدن برای فرود بود، دیدیم ابرهایی از دود سیاه قسمت بزرگی از آسمان دمشق را پوشانده است؛ جایی که بسیاری دوست دارند آن را «شهریاسمین» بنامند. از اولین لحظه‌ای که وارد لابی‌های فرودگاه شدیم، زندگی غیرطبیعی به نظر می‌رسید؛ زیرا تعداد افرادی که می‌آمدند بسیار اندک بود و تعداد پروازهای خروجی بسیار زیاد