لزوم آگاه سازی نسل جوان نسبت به شرایط تاریک و ذلت‌بار کشور در دوران پیش از انقلاب

به گزارش پایگاه خبری شهیدیاران حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی، تولیت آستان قدس رضوی، در مراسم چهلم رحلت آیت‌الله ناصری که در گلستان شهدای اصفهان برگزار شد:

معلمان عزیز، افراد فرهیخته، روحانیت و مردم آگاه باید نسل جوان را با شرایط تاریک و ذلت‌بار کشور در پیش از انقلاب آشنا سازند.

دو بال علم و عمل، لازمه حرکت در مسیر عبودیت و بندگی خداوند هستند؛ توحید گام نخست در مسیر عبودیت پروردگار است، ابتدا باید علم، دانش و معرفت دینی خود را بالا برد زیرا علم راه بندگی خداوند را به انسان نشان می‌دهد و سپس باید به دنبال عمل رفت.

زیارت امام حسین(ع)، حضرت رضا(ع) و ائمه اطهار(ع) آنگاه ارزشمند و دارای ثواب است که همراه بامعرفت و علم نسبت به جایگاه رفیع آن حضرات باشد و مرحوم آیت‌الله ناصری از مصادیق برخورداری از علم و عمل بود، ایشان سال‌ها در نجف اشرف در محضر بزرگانی چون آیت‌الله سید جمال‌الدین گلپایگانی، آیت‌الله‌العظمی شاهرودی، شیخ محمد کوفی و… کسب علم کرد.

اصفهان مهد عالمان بزرگی است، اما با درگذشت آیت‌الله ناصری، جامعه شیعه صدمه دید و جای ایشان به‌سادگی پر نمی‌شود؛ جایگاه والای انسان‌هایی همچون آیت‌الله ناصری قابل‌محاسبه نیست. ایشان توجه فوق‎‌العاده‌ای به وجود مقدس حضرت ولی‌عصر(عج) داشتند.

آیت‌الله ناصری، عالمی اجتماعی و در میان مردم بود. این‌گونه نبود که توجه این عالم جلیل‌القدر تنها به رشد معنوی و علمی خود باشد؛ ایشان در حوزه‌های اجتماعی فعال بود و به سخنرانی، تدریس اخلاق، تأسیس حوزه‌های علمیه و تربیت طلاب فاضل مبادرت می‌ورزید و در میان مردم حضور داشت.

آن مرحوم نسبت به مسائل انقلاب و آسیب‌هایی که ممکن است دشمنان وارد کنند، حساس و عالمی بی‌تفاوت نسبت به مسائل نظام اسلامی نبود. یک عالم ربانی و تربیت‌شده حقیقی مکتب امام صادق(ع) نمی‌تواند نسبت به جامعه اسلامی بی‌تفاوت باشد، آیا پیغمبر(ص) یا امیرالمؤمنین(ع) یا ائمه اطهار(ع) نسبت به جامعه بی‌تفاوت بودند یا در متن حوادث و خود خالق اتفاقات بودند؟

یکی از امتیازات، کمالات و افتخارات آیت‌الله ناصری برخورداری از روحیه انقلابی بود؛ یک عالم دینی باید افتخار کند انقلابی است. آیا شما از این رهبر و نظام، چیز بهتری سراغ دارید؟ بله، نقص‌هایی، اشکالاتی و اشتباهاتی وجود دارد و این اقتضا کار بشری است اما باید کلیت نظام را دید و قضاوت کرد که چه نظامی داریم و به چه جهتی دارد حرکت می‌کند؛ این نظام در حد توان در جهت تحقق آرمان‌های اسلام، قرآن و تحقق عدالت در حوزه‌های مختلف حرکت می‌کند.

نظامی که مسئولان آن عمدتاً خود را خادم و خدمتگزار مردم می‌دانند و از جنس مردم هستند و در رأس نظام، یک فقیه، مجتهد و مرجع تقلید که اهل شب‌زنده‌داری، سیاست، تدبیر، تدبر، تفکر و روشن‌بینی است، قرار دارد. این بهتر است، یا اینکه بر کشور ما فردی حاکم باشد که اگر می‌خواهد حرفی بزند یا تصمیمی بگیرد، باید قبلش از سفارت آمریکا یا انگلیس کسب تکلیف کند؟ اگر انقلاب هیچ کاری جز این انجام نداده باشد که یک آدم مزدور و بی‌اراده را حذف کرد و یک انسان مؤمن، باایمان، سیاستمدار، هوشیار، دلسوز و پرکار را روی کار آورد، بازهم می‌ارزد.

چندی پیش، رهبری معظم انقلاب ۱۰ روز مشهد مشرف شدند. روزی در خدمت ایشان بودیم. صحبت‌های مختلفی شد، ازجمله سن و سال آقا. معظم له فرمودند: «من در ۸۳ سالگی، بعد از نماز صبح و تعقیبات آن به دفتر کارم می‌روم و مشغول کار می‌شوم.» ایشان معمولاً حداقل از یک ساعت پیش از اذان صبح بیدار هستند. معظم له می‌فرمودند: «کسی در سن و سال من باید تا ظهر بخوابد، ولی من‌بعد از نماز صبح کارم را شروع می‌کنم تا موقع طلوع آفتاب. بعدازآن، یک ساعت استراحت می‌کنم و سپس تا شب مشغول کار هستم. روحیه‌ام هم از همان دوران ۲۰ سالگی تغییر نکرده و همان‌گونه انقلابی و پایبند به شعائر و شعارهای انقلاب و ایستادگی در برابر دشمنان و بدخواهان کشور باقی‌مانده است.»
این نشان می‌دهد که اکثر مسئولان از بالاترین تا پایین‌ترین سطح کشور، خود را خادم، خدمتگزار و دلسوز مردم می‌دانند؛ دشمن این را نمی‌خواهد.