رمضان، توقف‌گاهی برای پرداختن به اصل خلقت بشر

ماه رمضان می‌آید تا با اعمال و واجباتی نظیر روزه‌داری متوجه اصل خلقت بشر شویم و راه خود را بازیابیم.

به گزارش پایگاه خبری شهید یاران؛ خداوند در قرآن کریم فرموده است «زندگی دنیا جز بازی و سرگرمی چیزی نیست/ انعام ۳۲» اما این بازی آن قدر ما آدم‌ها را به خود مشغول می‌کند که از خویشتن خویش جدا می‌شویم و فراموش می‌کنیم اصلاً برای چه خلق شده و داریم نفس می‌کشیم و ومأموریت و هدف ما از زندگی کردن در این دنیا چیست؟

باریتعالی البته با واجب کردن نماز یومیه روزی پنج مرتبه این مهم را به ما یادآوری می‌کند اما ماه مبارک رمضان توقف‌گاه بزرگی است برای اندیشیدن به این مسأله و برای بازیابی خود.

رمضان الکریم حسنات زیادی دارد که از یک نگاه می‌توان این گونه در مورد آن صحبت کرد که با دستوراتی نظیر روزه‌داری و به سختی انداختن انسان و رساندن انسان به نقطه‌ای که جز نشستن و فکر کردن کار دیگری نمی‌تواند بکند، او را به مبدأ خلقت متوجه می‌سازد و این سؤال را در ذهن او یادآوری می‌کند که «بهر چه آمدم و آمدنم بهر چه بود؟»

در کشاکش اتفاقات تند و سریع و تحولات جذاب و لذت‌بخش دنیا و در میان هزاران هزار خبری که هر روز مخابره شده و از طریق دستگاه‌های مختلف به چشم و گوش ما می‌رسد، ناگهان به ماه مبارک رمضان می‌رسیم که در آن باید یکی از مهمترین روزمرگی‌های خود یعنی خورد و خوراک را در طول روز به مدت یک ماه ترک کنیم.

همین دستورالعمل کوتاه کافی است تا همه برنامه‌های ما تغییر کنند. دیگر توان پرداختن به زندگی مثل روزهای گذشته را نداشته باشیم. جسمی و روحی از دنیا و اخبار آن فاصله می‌گیریم. کمی بیشتر به معنویت می‌پردازیم.

هم آن فاصله گرفتن از دنیا و هم این پرداختن به معنویت در کنار فکر ما که در اثر گرسنگی متوجه اصل خلقت بشر شده است سبب می‌شود تزکیه شویم و اگر در جاده رسیدن به خدا انحرافی پیدا کرده‌ایم به جاده برگردیم.

ماه مبارک رمضان ما را متوجه می‌کند باید در پس زندگی و تلاش در دنیا به چه بیاندیشیم و تمام اعمال و رفتار ما در دنیا باید در چه جهت و هدفی قرار گیرد. این ماه مبارک ما را برمی‌دارد و در جاده رسیدن به خدا قرار می‌دهد.

رمضان ماه امام زمان نیز هست که وعده خداوند است برای گسترش عدل و داد بر روی کره زمین و در بین بشریت. ظهور منجی یعنی رسیدن به عصری که کمال انسان در آن تحقق پیدا می‌کند.

هر چیزی نقطه آغازی دارد و نقطه اوجی که آن را کمال آن چیز گویند و ظهور کمال زندگی بشریت است و این محقق نمی‌شود مگر این که آمادگی آن توسط بشریت حاصل شده باشد. غفلت از این امر یعنی درجا زدن در دنیا.

ماه رمضان این رسالت انسان را نیز یادآوری می‌کند و به انسان متذکر می‌شود آن نقطه رهایی و آرامشی که روح و فطرت تو در تلاطم برای رسیدن به آن است در فرج نهفته است و زندگی تو باید هموارکننده مسیر فرج باشد و این اراده انسان‌ها در این جهت است که فرج را محقق می‌کند وگرنه نه خبری از فرج خواهد بود و نه ظهور و نه کمال و نه آرامش.

ماه مبارک رمضان خیر است و جز خیر چیزی نیست و خیرها درون این ماه قرار گرفته‌اند از موضوع پرهیزگاری و تقوا و تزکیه نفس گرفته تا ظهور و تا قرآن کریم.