زباله های الکترونیکی اگر به درستی بازیافت یا دفن نشوند برای محیط زیست به شدت مخرب هستند.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شهید یاران، اگرچه واضح نیست، اما تخمین زده می‌شود که بیشتر زباله‌های الکترونیکی غیرمستند با زباله‌های دیگری مانند پلاستیک و فلزات مخلوط می‌شوند. این بدان معنی است که قطعات قابل بازیافت را می‌توان به راحتی بازیافت کرد، اما معمولاً این کار به شکل بدی انجام می‌شود.

همچنین هیچ اقدامی برای حذف عناصر سمی انجام نخواهد شد و بسیاری از با ارزش‌ترین اجزای قابل استفاده مجدد ممکن است نادیده گرفته شوند، به همین دلیل زباله‌های الکترونیکی باید به طور جداگانه بازیافت شوند.

مواد اولیه با ارزش زیادی از جمله طلا، نقره، مس و آهن در زباله‌های الکترونیکی وجود دارد. بازیافت تنها یک میلیون تلفن همراه می‌تواند تا ۷۷۲ پوند نقره، ۳۵۰۰۰ پوند مس، ۷۵ پوند طلا و ۳۳ پوند پالادیوم را بازیافت کند.

تخمین زده می‌شود که ۵۳.۶ میلیون تن زباله الکترونیکی تولید شده در سال ۲۰۱۹ حاوی مواد خامی به ارزش حدود ۵۷ میلیارد دلار است.

با توجه به اینکه ۸۲.۶ درصد از زباله‌های الکترونیکی بازیافت نمی‌شوند، به این معناست که نزدیک به ۴۷ میلیارد دلار فلزات گرانبها هرگز بازیافت نشده اند.

زباله‌های الکترونیکی محیط زیست را با مواد خطرناک آلوده می‌کنند

مواد سمی مانند جیوه و پلاستیک‌های برومه‌دار مقاوم در برابر شعله که در زباله‌های الکترونیکی یافت می‌شوند، تأثیر منفی بر محیط‌زیست و سلامت افراد یا حیواناتی می گذارند که با آن‌ها در تماس هستند.

هنگامی که این مواد شیمیایی به طور نامناسب دفع شوند، می‌توانند به طور نامحدود در هوا، خاک یا آب منتشر شوند که به اکوسیستم‌ها و همچنین جمعیت‌ها آسیب می‌رساند.

زباله‌های الکترونیکی در تغییرات آب و هوایی نیز سهیم هستند

هنگامی که مواد زباله الکترونیکی بازیافت نمی‌شوند، مواد خام جدید برای ایجاد تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی جدید مورد نیاز است. هر دستگاه الکترونیکی که تولید می‌شود ردپای کربن خاص خود را دارد.

گاز‌های گلخانه‌ای با استخراج و خالص سازی مواد مورد نیاز برای تولید تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی تولید می‌شوند. در صورت بازیافت زباله‌های الکترونیکی، می‌توان این امر را کاهش داد یا از آن جلوگیری کرد.

همچنین، سردکن‌های مورد استفاده در کنترل دمای EEE مانند یخچال‌ها یا تهویه هوا، خود گاز‌های گلخانه‌ای هستند. در سال ۲۰۱۹، یخچال‌های دور ریخته شده و واحد‌های تهویه مطبوع معادل ۰.۳ ٪ از کل گاز‌های گلخانه‌ای مرتبط با انرژی در سطح جهانی را تولید کرده اند.