روایت یک گام حمایتی دیگر برای بیماران زمین‌گیر؛ دومین مرحله توزیع پوشینه برای بیماران صعب العلاج و زمین‌گیر تحت حمایت کمیته امداد استان اصفهان

برای خانواده‌هایی که شب و روزشان گره خورده به مراقبت از یک بیمار زمین‌گیر یا صعب‌العلاج، کوچک‌ترین حمایت‌ها معنایی فراتر از کمک دارند؛ گاهی یک بسته پوشینه، آسایشی است که از رنج روزانه می‌کاهد. کمیته امداد استان اصفهان در گامی تازه، توزیع ۱۰ هزار بسته بهداشتی را میان این بیماران آغاز کرده است؛ اقدامی که پشت آن، اراده‌ای انسانی برای حفظ کرامت بیماران نهفته است.

به گزارش پایگاه خبری شهید یاران، هادی بنائی، معاون حمایت و سلامت خانواده کمیته امداد امام خمینی(ره) استان اصفهان، می‌گوید: در دومین مرحله از توزیع اقلام بهداشتی ویژه بیماران زمین‌گیر و صعب‌العلاج، بیش از ۱۰ هزار بسته پوشینه در اندازه‌های بزرگ و متوسط، با حضور مدیرکل بهداشت و درمان کمیته امداد کشور، در استان اصفهان توزیع شد.

او به مرحله اول این حرکت حمایتی نیز اشاره می‌کند؛ جایی که بیش از ۱۴ هزار و ۶۰۰ بسته پوشینه بزرگ و متوسط میان بیماران تحت حمایت کمیته امداد در نقاط مختلف استان توزیع شد. به گفته بنائی، این اقدامات، تلاشی است برای سبک‌کردن بار رنج خانواده‌هایی که درگیر هزینه‌های سنگین مراقبت‌های بهداشتی و درمانی هستند.

ارزش ریالی بسته‌های توزیعی در این مرحله نیز به بیش از دو میلیارد و ۵۷۰ میلیون تومان می‌رسد؛ عددی که در دل خود نشان از برنامه‌ریزی هدفمند، تامین منابع دقیق و باور عمیق به کرامت بیماران تحت پوشش این نهاد دارد. بنائی می‌گوید: این حمایت‌ها فقط یک توزیع کالای بهداشتی نیست؛ بلکه گامی عملی برای حفظ کیفیت زندگی بیماران خاص و زمین‌گیر است که اغلب در حاشیه توجه نهادهای دیگر قرار دارند.

معاون حمایت و سلامت خانواده کمیته امداد استان اصفهان با اشاره به اینکه هم‌اکنون ۱۰ هزار و ۶۶۲ بیمار زمین‌گیر و صعب‌العلاج تحت حمایت کمیته امداد در سطح استان اصفهان قرار دارند تاکید می‌کند که حمایت از این بیماران صرفا به توزیع پوشینه محدود نمی‌شود. ارائه کمک‌های نقدی برای پرداخت هزینه‌های درمان، بهره‌مندی از خدمات صندوق حمایت از بیماران خاص و تامین داروهای تخصصی، بخشی از سیاست‌های این نهاد در مسیر کاهش آلام این بیماران است.

«هدف ما این نیست که فقط کالایی برسانیم؛ ما می‌خواهیم خیال خانواده‌ها را راحت کنیم، بدانند که در این مسیر تنها نیستند.» این جمله آخر بنائی، توصیف ساده‌ای از کاری پیچیده اما ضروری است؛ حمایت پیوسته از کسانی که بیماری، خانه‌نشینشان کرده اما هنوز امید در نگاه‌شان زنده است.

برای خانواده‌هایی که شب و روزشان گره خورده به مراقبت از یک بیمار زمین‌گیر یا صعب‌العلاج، کوچک‌ترین حمایت‌ها معنایی فراتر از کمک دارند؛ گاهی یک بسته پوشینه، آسایشی است که از رنج روزانه می‌کاهد. کمیته امداد استان اصفهان در گامی تازه، توزیع ۱۰ هزار بسته بهداشتی را میان این بیماران آغاز کرده است؛ اقدامی که پشت آن، اراده‌ای انسانی برای حفظ کرامت بیماران نهفته است.

به گزارش پایگاه خبری شهید یاران، هادی بنائی، معاون حمایت و سلامت خانواده کمیته امداد امام خمینی(ره) استان اصفهان، می‌گوید: در دومین مرحله از توزیع اقلام بهداشتی ویژه بیماران زمین‌گیر و صعب‌العلاج، بیش از ۱۰ هزار بسته پوشینه در اندازه‌های بزرگ و متوسط، با حضور مدیرکل بهداشت و درمان کمیته امداد کشور، در استان اصفهان توزیع شد.

او به مرحله اول این حرکت حمایتی نیز اشاره می‌کند؛ جایی که بیش از ۱۴ هزار و ۶۰۰ بسته پوشینه بزرگ و متوسط میان بیماران تحت حمایت کمیته امداد در نقاط مختلف استان توزیع شد. به گفته بنائی، این اقدامات، تلاشی است برای سبک‌کردن بار رنج خانواده‌هایی که درگیر هزینه‌های سنگین مراقبت‌های بهداشتی و درمانی هستند.

ارزش ریالی بسته‌های توزیعی در این مرحله نیز به بیش از دو میلیارد و ۵۷۰ میلیون تومان می‌رسد؛ عددی که در دل خود نشان از برنامه‌ریزی هدفمند، تامین منابع دقیق و باور عمیق به کرامت بیماران تحت پوشش این نهاد دارد. بنائی می‌گوید: این حمایت‌ها فقط یک توزیع کالای بهداشتی نیست؛ بلکه گامی عملی برای حفظ کیفیت زندگی بیماران خاص و زمین‌گیر است که اغلب در حاشیه توجه نهادهای دیگر قرار دارند.

معاون حمایت و سلامت خانواده کمیته امداد استان اصفهان با اشاره به اینکه هم‌اکنون ۱۰ هزار و ۶۶۲ بیمار زمین‌گیر و صعب‌العلاج تحت حمایت کمیته امداد در سطح استان اصفهان قرار دارند تاکید می‌کند که حمایت از این بیماران صرفا به توزیع پوشینه محدود نمی‌شود. ارائه کمک‌های نقدی برای پرداخت هزینه‌های درمان، بهره‌مندی از خدمات صندوق حمایت از بیماران خاص و تامین داروهای تخصصی، بخشی از سیاست‌های این نهاد در مسیر کاهش آلام این بیماران است.

«هدف ما این نیست که فقط کالایی برسانیم؛ ما می‌خواهیم خیال خانواده‌ها را راحت کنیم، بدانند که در این مسیر تنها نیستند.» این جمله آخر بنائی، توصیف ساده‌ای از کاری پیچیده اما ضروری است؛ حمایت پیوسته از کسانی که بیماری، خانه‌نشینشان کرده اما هنوز امید در نگاه‌شان زنده است.