به گزارش پایگاه خبری شهید یاران به نقل از پایگاه خبری تحلیلی همراز/ رضا صالحی پژوه: ۱۱ مهرماه سال گذشته سید رضا مرتضوی که از وی به عنوان گزینه از پیش تعیین شده استانداری اصفهان یاد می شد، به طور رسمی به این سمت منصوب و با این انتصاب بارقه های امید در چشم مدافعین جوان گرایی در استانی که بیش از ۴ دهه مدیران نسل اولی و به ندرت مدیران نسل دومی انقلاب آن را اداره می کردند، درخشیدن گرفت.

مدیرانی از نسل های بعدی انقلاب در مدیریت این استان یا جایی نداشتند، یا اگر هم پا به حلقه مدیران مسن می گذاشتند، باید با همان احتیاط ها و به نوعی با همان دست و فرمان نسل اولی ها حرکت می کردند تا بتوانند در این حلقه باقی بمانند.

مدیریتی از هر دو جناحِ با نفوذ و پرقدرت در استان که نتیجه آن رودخانه ای خشک، صنایعی نیمه تعطیل و سرانه پرداخت مالیاتی در صدر جداول ملی و دریافت سرانه بودجه ای در انتهای جداول ملی بود.

حالا سید رضا مرتضوی که از جوانان همین استان بود و از پایه خود را به کرسی استانداری رسانده، با پشتوانه علمی و دانشگاهی می خواست تحولی در این سرای کهن ایجاد نماید.

معاونانی از دانشگاه راهی ساختمان آجری هشت بهشت شدند و در پی آنان نیز مدیران میانی…

اما حالا با گذشت یکسال و چند روز از این انتصاب، زمزمه هایی به گوش می رسد که مرتضوی قرار است راهی پایتخت شود و مسیر مدیریتی خود را به گونه ای دیگر دنبال کند و این در حالی است که از این تحول بزرگِ وعده داده شده، تنها شعارهایی به جا مانده که ساز و کار اجرای آن از قبیل بودجه، مطالعات، موافقت ها و اسناد و قوانین بالادستی آن در هاله ای از ابهام مانده است.

هرچند طبیعی است که در یکسال اول مدیریتی که هم از نظر محتوا و هم از نظر شکل دچار تحول شده است به تبیین شعارهای خود بپردازد و تا این لحضه خیلی هم از برنامه نانوشته دور نشده باشد، اما با بررسی وعده هایی که شانزدهمین استاندار اصفهان در این مدت در خصوص برنامه های این استان داد، بودن یا نبودن آن فضا را در هاله ای از ابهام فرو می برد. مدیریتی که وعده داده بود به دنبال جریان پایدار آب در زاینده رود باشد ، می خواهد سرانه بودجه اصفهان را بالا ببرد، در کنار آن نرخ بیکاری را کاهش دهد و با نظارت بیشتر از بی نظمی در بازار جلوگیری کند، مسکن ملی را رونق ببخشد، بر اساس زمزمه هایی که شنیده می شود مسافر تهران است و به نظر می رسد در صورت استمرارعدم توجه به مشکلات این دیاراز سوی مرکز نشینان، وعده های وی نیز یا نیمه کاره می ماند و یا اصلا اجرایی نمی شود.

البته اگر این وعده ها بر اساس روش و فعالیت های متاثر از پژوهش علمی باشد، می توان در صورت به واقعیت پیوستن این زمزمه ها، نگران نبود و برای آن ها افقی روشن متصور شد که با بود یا نبود مرتضوی بتواند نتیجه بخش باشد، اما متاسفانه آنچه نگرانی در دل اصفهانی ها از این جابجایی ایجاد می کند ، این که نه تنها تاکنون شیوه و متد مشخصی برای دستیابی به این اهداف ارائه نشده، که حالا همان نیم بند امیدی که وعده اجرای این رخداد ها را داده بود نیز دارد راهی تهران می شود و مشخص نیست بر بستر این نبود برنامه، مدیر بعدی کدام یک از آرزوهایش را بخواهد به عنوان برنامه کاری خود در قالب شعار ارائه نماید؟

بی شک اصفهانی ها خاطرشان هست که استاندار پیشین این استان وعده افتتاح تونل سوم کوهرنگ در “۱۲ روز آینده” را داد و حالا حدود یکسال و سه ماه از آن “۱۲ روز” گذشته و نه تنها یکی از هزاران وعده وی به اصفهانی ها جامه عمل نپوشید، که اگر بگوئیم این تونل و بسیاری از وعده های دیگر ایشان اندر خم یک کوچه مانده است، ادعایی به گزاف نکرده ایم. پس بی دلیل نیست که از عملیاتی نشدن وعده های استاندار فعلی اصفهان نیز نگران باشیم.

اما او کجا می رود؟

پیش از این که استیضاح وزیر صمت در مجلس اعلام وصول شود، حرف هایی از رفتن مرتضوی به یکی از وزارتخانه ها به عنوان معاون وزیر مطرح بود، اما طی سه روز گذشته زمزمه ها سمت و سوی دیگری به خود گرفته و از سید رضا مرتضوی گزینه ای در قامت وزیر صمت ساخت، مخصوصا که او مدرک مهندسی مواد دارد و هرچند در حال حاضرعضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی اصفهان است، اما فعالیت اداری خود را از ابتدا در سازمان صنعت و معدن اصفهان آغاز و حتی مشاور صنعتی و اقتصادی صنعتی ترین استان کشورهم شد، لذا او می تواند یکی از گزینه های مناسب این پست کلیدی دولت سیزدهم باشد.

حالا باید نشست و دید در صورت به واقعیت پیوستن این زمزمه ها، آیا استان اصفهان که بعد از مدیریت علیرضا ذاکر اصفهانی دیگر رنگ ثبات را به خود ندید، می تواند بر کرانه دریای متلاطم مدیریت جناحی و سیاست زده آرام بگیرد تا در بستر این آرامش، خدمات نوینی به اصفهانی ها ارائه نماید؟/ انتهای پیام