الف- غیرتِ دینی:

۱-انقلاب ایران، یک«انقلابِ دینی» بود، نه«انقلابِ سکولار»

۲-«عالِم دینی»می‌تواند مردم را بسیج کند،نه«روشنفکر غربی»

۳-دشمن با«اسلام سیاسی»، مخالف است، نه«اسلام سکولار»

۴-«عامل نجات کشور» در بزنگاه‌های مختلف، غیرت دینیِ مردم بوده است.

۵-«غیرت دینی»، به معنی «خشونت نامعقول» نیست.

۶-آیت‌الله مصباح، هم در «غیرت دینی» و هم در «عقلانیّت»، در اوج بود.

۷-اهل فکر و قلم باید در مقابل «حسّاسیّت، حمیّت، غیرت‌زدایی از مردم نسبت به اصول، مبانی، بیّناتِ انقلاب» بایستند.

۸-پایبندی به «اصول انقلاب»، موجب «پیشرفت» می‌شود.

۹-«حقیقت، هویّت، باطنِ مردم ایران» در «زیر تابوت شهید سلیمانی» آشکار شد، نه در «نظرسنجی‌ها».

ب- جنگِ نرم:

۱- یک «جنگِ نرمِ وسیع و متنوّع» در جریان است.

۲- دشمن، افراد «بی‌ارزش» و «کم‌مایه» و «پُرمدّعا» را که اصول انقلاب را زیرسئوال می‌برند، برجسته می‌کند.

۳- در این جنگ، بیّنات انقلاب از قبیلِ «حاکمیّت دین»، «تسلیم‌نشدن در برابر دشمن مستکبر»، «استقلال»، «مبارزه با فساد و بی‌عدالتی» و … نفی می‌شود.

۴- نباید موفقیّت‌های جمهوری اسلامی، «مکتوم» بماند.

۵- کارهای عقب‌افتاده ناشی از «فساد»، «اشرافی‌گری» و «نگاه غیرانقلابی» است.

۶- باید «امید نسبت به آینده» را در جوانان تقویّت کرد.

ج- وحدت:

۱- نباید «اختلاف سلیقه‌ها، روش‌ها، منش‌ها»، موجب «جبهه‌گیریِ تقابلی» شود.

۲- در مقابل کسانی‌که مقابل انقلاب می‌ایستند، انقلاب ما «چاره‌ای جز ایستادن» ندارد.

۳- برای حفظ وحدت، نباید مسأله‌های اختلافی را «کِش و ادامه» ‌داد.