تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید رفت‌وآمد با وسایل نقلیه عمومی علاوه بر اینکه هزینه کمتری را شامل می‌شود و به کاهش آلودگی هوای شهر و ترافیک کمک می‌کند مزایای دیگری هم دارد؟ چه مزایایی؟ مثلا توسعه ارتباطات اجتماعی، یا مثلا اطلاع از اخبار روز و آشنایی با همشهریان و هموطنان.

امروز که در مترو بودم به این موضوع دقت کردم، چرا که من دانشجو نیستم و از فضای دانشگاه دورم اما در مترو چند دختر دانشجو بلند و حتی با ناراحتی درباره فضای دانشگاه با یکدیگر صحبت می‌کردند به طوریکه صدای بلند آنان سبب شد تا مسافران دیگر مترو هم وارد بحث آنان شوند.

بحث‌ها را گوش کردم و تا حدودی فضای دانشگاه را لمس کردم، فضایی که در تصورم محل کسب علم و دانش است و فرهیخته‌ترین افراد یک کشور از آنجا خارج می‌شوند.

یکی از آن دختران دانشجو که به نظر از بقیه ناراحت‌تر می‌آمد، می‌گفت: اصلا فضا به گونه‌ای شده که بهتر است نام دانشگاه را تغییر دهند، این چه وضع پوششی است که برخی دانشجویان دارند؟ مثلا دانشگاه یک محیط علمی است، محیط‌های علمی در همه جای دنیا ضوابط و پوشش خاص خود را دارند.

دیگری می‌گفت: بله هر دانشجویی به هر شکلی که می‌خواهد به دانشگاه می‌آید در حالی که باید قواعد مشخصی برای دانشگاه وجود داشته باشد، هر جایی لباس خاص خود را دارد و این را باید خودمان به عنوان قشر فرهیخته جامعه بدانیم.

دوست دیگر آن‌ها صحبت دوستش را قطع کرد و گفت: اصلا برخی پوشش‌ها عجیب است، این سطخ از بی توجهی در دانشگاه جای سوال از مسوولان دارد، مسوولان باید برخورد سلبی داشته باشند.

همینجا بود که مسافران دیگر مترو هم به بحث این چند دانشجو وارد شدند، خانمی که سن و سالش بیش از ۵۵ سال می‌خورد، با برخورد سلبی مخالفت کرد و گفت: من خودم دختر بیست ساله دارم، با جوان امروزی نمی‌شود با برخورد سلبی رفتار کرد باید برخورد آموزشی و فرهنگی داشته باشیم.

یکی دیگر از مسافران مترو گفت: دانشگاه پادگان نیست که بتوان یک یونیفرم ثابت برای تمام دانشجویان در نظر گرفت اما اینکه یک چارچوب برای لباس دانشجو وجود داشته باشد کار مناسبی است که در تمام کشورهای دنیا نیز انجام می‌شود.

خانم جوانی که کمی آن طرف‌تر بود، با صدای بلند گفت: آخر هر جایی ضوابط خاص خود را دارد، من خارج از کشور هم زندگی کرده‌ام هیچ دانشگاهی در دنیا مثل دانشگاه‌های ایران بدون ضابطه پوششی نیست.

با شنیدن این حرف پوشش دانشگاه‌ها در نقاط مختلف دنیا را در گوشی‌ام سرچ کردم و دیدم بله تمام دانشگاه‌های دنیا ضوابط سخت‌گیرانه برای پوشش دانشجویان دارند.

این ضوابط پوششی چند دانشگاه، نتیجه تیتروار جستجوی اینترنتی‌ام است:

دانشگاه بین‌المللی فناوری سیریندهورن: پوشیدن لباس‌های جین مقبول نیست.

دانشگاه بریستول انگلستان: پوشیدن شلوارهای لی و شلوارک مجاز نیست.

دانشگاه ویرجینیای جنوبی: پوشش دختران و پسران باید عفیف و آراسته باشد.

دانشگاه ادکونل آجاسین نیجریه: پوشیدن هرگونه لباس‌ اندام‌نما ممنوع است.

دانشگاه مسیحی آبیلن: استفاده از لباس‌های نامناسب وخلاف شئونات مسیحیت ممنوع است.
 دانشگاه گرین ویل شمالی آمریکا: آرایش‌کردن و پوشیدن لباس‌های اندام‌نما مجاز نیست.
 دانشگاه آدامز آمریکا:‌ استفاده از عینک‌دودی، آدامس و تنباکو ممنوع است.
 دانشگاه استمپ فورد بنگلادش: پوشیدن تی‌شرت و شلوار جین مجاز نیست.

دانشگاه لایبرتی آمریکا: موی دم‌اسبی و هرگونه پوشش تنگ ممنوع است.
دانشگاه لومالیندا آمریکا: تی‌شرت و لباس‌های لی مجاز نیست.
دانشگاه هاردین سیمونز آمریکا: لباس لی برای دختران و شلوارهای تنگ ممنوع است.
دانشگاه مجامع الهی جنوب غربی آمریکا: لباس‌های لی سنگ‌شور مجاز نیست.
دانشگاه سنت لوئیس آمریکا: پوشیدن تی‌شرت و لباس‌های لی مجاز نیست.

دانشگاه ایالتی فلوریدا: برای دانشجویان فاقد پوشش مناسب نمره صفر لحاظ می‌شود.
دانشکده آلن آمریکا: جویدن آدامس و پوشیدن تی‌شرت مجاز نیست.
دانشگاه لانگ‌وود آمریکا: هرگونه لباس بدن‌نما، لی و کفش‌های صندل  ممنوع است

دیگر باید از مترو پیاده می‌شدم اما صحبت‌های خانم‌ها ذهنم را مشغول کرده بود، سعی کردم در این باره بیشتر تحقیق کنم.
با دانشجوی دیگری صحبت کردم که گفت: دانشگاه یک محیط علمی است، هر محیط علمی ضوابط مخصوص به خود را دارد، تمام دانشگاه های معتبر دنیا از قواعد پوشش برخوردار هستند و این موضوع برای رشد علمی دانشجو و دانشگاه امری بدیهی است اما بسیار عجیب است این سطح از بدحجابی و بی عفتی در دانشگاه ها خصوصا دانشگاه های معتبر کشور دیده می شود و مسؤولان دانشگاه هیچ نظارت و برخوردی ندارند یا بسیار سطحی برخورد می کنند.

از آنجا که این خواسته در سامانه فارس من هم ثبت شده بود، خواستم نظر مسوولان دانشگاه‌ها را هم بدانم بنابراین با عبدالله معتمدی رئیس دانشگاه علامه طباطبایی تماس گرفتم.

معتمدی در این باره گفت: وزارت علوم مصوب کرده است که دانشگاه‌ها برای رسیدگی به حجاب یک شورا به نام شورای هادی تشکیل دهند که این شورا در دانشگاه علامه طباطبایی تشکیل شده است.

به گفته وی، مسوولیت این شورا آموزش و فرهنگ سازی در حوزه حجاب و پوشش در دانشگاه‌ها است.

معتمدی اعتقاد دارد، فضای دانشگاه اقتضا می‌کند به گونه‌ای رفتار کنیم که بحث حجاب و عفاف یک امر خودخواسته باشد و افراد براساس تحلیل به حجاب اعتقاد پیدا کنند که در این زمینه واقعا ما دستمان برای استدلال خالی نیست، حجاب پشتوانه نظری و عقلی قوی دارد و می‌توانیم از این پشتوانه برای متقاعدسازی فضای آموزشی بهره ببریم.

محمدعلی اسلامی معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی نیز در توضیح این اقدام گفته است: در سطوح علمی فرهنگی، اجتماعی و پوششی ضوابطی وجود دارد و همانطور که می دانید در همه دانشگاه های دنیا یک کد پوششی را تعریف کرده اند و ما در دانشگاه علامه نیز تاکید داریم که در گام اول به صورت تبیینی و آگاهی بخشی در فضای دانشگاه فرهنگ‌سازی کنیم.

وی معتقد است: عده بسیار محدودی هستند که بعضا به هنجارها یا از سر ناآگاهی یا به دلایل مختلف بی اعتنا و بی توجه هستند که ما برنامه ریزی هایی در این راستا در دستور کار داریم و می خواهیم به صورت همدلانه، اقناعی و انگیزشی با دانشجویان ارتباط برقرار کنیم، شاید اگر دانشگاه بخواهد طبق قواعد دانشگاهی با افرادی که به هنجارهای پوششی بی توجه هستند، برخورد کند باید او را به شورای انضباطی معرفی کند اما ما معرفی دانشجویان را مرحله آخر در نظر گرفته ایم.

اعتقاد محمدعلی زلفی‌گل وزیر علوم نیز این است که دانشگاهیان برای ورود به دانشگاه‌ها باید شئونات آن را رعایت کنند، حتی در کشورهای خارجی هم به همین صورت است که البته بیشتر دانشجویان در ایران نیز این کار را انجام می‌دهند.

محمدمهدی طهرانچی رئیس دانشگاه آزاد هم معتقد است: تاکنون با موضوع پوشش دانشجویان به صورت حراستی برخورد می‌شد، اما باید بدانیم حراست دانشگاه، معلم تربیت اجتماعی نیست بلکه این موضوع باید از سوی اساتید آموزش داده شود.

البته حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی نظر خود درباره حجاب و عفاف را با طرح یک سوال بیان کرده و گفته است: من به عنوان یک شخص حقیقی برای ترویج حجاب و عفاف چه کرده‌ام؟ این سوالی است که همه ما باید از خود بپرسیم آن هم در شرایطی که براساس آمار خود حاکمیت، تفسیر روایت‌گری بی‌حجابی از سوی نیروهای انقلابی بیش از ضد انقلاب‌هاست.

به عقیده وی، لازم است موضع حجاب و عفاف را از حالت دولتی خارج کنیم و به آن جنبه مردمی بدهیم. البته هنوز چنین اتفاقی نیفتاده و این ضعف ماست که باید به آن توجه و برطرف شود.

به گزارش فارس، سوال خسروپناه سوالی بود که برخی مسافران مترو از مسوولان داشتند، چند نفر از مسافران مترو می‌گفتند تا به حال چه کار فرهنگی در زمینه حجاب انجام شده که انتظار پوشش و حجاب مناسب در دانشگاه را داریم؟!