طی ۳ ماه گذشته جماعتی از اغتشاشگرانِ ضدایرانی به اسم زندگی و آبادی اقداماتی را علیه زندگی و آبادی کشور انجام دادند که نتیجه آن افزایش فشارهای معیشتی به مردم ایران شد. به گزارش پایگاه خبری شهید یاران، مردم ایران طی ۳ ماه گذشته شاهد ثبت روزهایی از تاریخ بودند که علی‌رغم تلخی فراوانش باعث […]

طی ۳ ماه گذشته جماعتی از اغتشاشگرانِ ضدایرانی به اسم زندگی و آبادی اقداماتی را علیه زندگی و آبادی کشور انجام دادند که نتیجه آن افزایش فشارهای معیشتی به مردم ایران شد.

به گزارش پایگاه خبری شهید یاران، مردم ایران طی ۳ ماه گذشته شاهد ثبت روزهایی از تاریخ بودند که علی‌رغم تلخی فراوانش باعث شناختِ دوست از دشمن هم شد. روزگاری که متاسفانه با ورود عناصر نفوذی دشمن بار دیگر باعث شد تا اعتراضات بخشی از مردم به اغتشاش و آشوب تبدیل شود و دودش به چشم تمام مردم کشور برود.

در این ایام دشمنان ایران با یکدیگر متحد شده و به بهانه حمایت از اعتراضات، سعی در پیاده سازی افکار شوم خود داشتند؛ و زمانی که دیدند قرار نیست مردم به دعوتشان پاسخ مثبت دهند وارد فاز بعدی نقشه خود شدند.

بیشتر بخوانید

«اقتصادِ اغتشاشات»؛ چگونه برهم زدن امنیت کشور «ثبات اقتصادی» را از بین برد؟

این افراد به اسم زندگی و آبادی به خیابان ها آمدند و با تخریب اموال مردم و آسیب های مادی و جانی فراوان، امنیت کشور را نشانه گرفتند. از قرارهای خیابانی شروع کردند و در نهایت با اعتصابات اجباری و تحمیل هزینه های سنگین بر زندگی مردم  سعی در پیاده سازی افکار خود داشتند. 

در این ایام طی دو بازه زمانی سه روزه کسبه و اصناف را مجبور به اعتصاب اجباری کردند؛ در کمپین‌هایشان به مردم می گفتند در این سه روز حتی یک ریال هم خرج نکنید، خرید نکنید و … تا جمهوری اسلامی تحت فشار قرار گیرد و تسلیم شود. 

همزمان نیز در برخی از نقاط کشور، با فشار به اصناف و تهدید جانی و مالی مانع فعالیت‌شان می شدند؛ اما با تمام این فشارها و عزم جزمشان پروژه اعتصاب های سه روزه شکست خورد. 

زمانی که در پروژه اعتصاب اجباری شکست خوردند، اعتصاب کامیون داران را در دستور کار قرار دادند تا از این طریق، افزایش هزینه های حمل و نقل و رشد قیمت کالاها و در نهایت کمبود اقلام مورد نیازِ مردم را به جامعه تحمیل کنند. البته در این فاز هم چیزی عایدشان نشد و حتی با سنگ پراکنی و فشارهای مختلف باز نتوانستند به اهدافشان برسند.

اتاق فکر اغتشاشات اخیر به اسم حمایت از زندگی و آزادی در حقیقت دنبال تضعیف زندگی مردم ایران بوده است؛ اثبات این مهم البته خیلی نیازمند پرونده و سند و مدرک نیست، کافی است مروری داشته باشیم بر آنچه در این مدت گذشت؛ دشمنان هر بار با بهانه ای واهی از مردم می خواستند یک نهاد اقتصادی یا واحد تولیدی را تحریم کنند؛ آنهم درحالی که هزاران نفر از همین مردم از این طریق نان آور خانواده‌هایشان هستند.

آیا کارگران و خانوادهای آنها خارج از دایره “زن، زندگی، آزادی” یا “مرد،‌میهن، آبادی” هستند؟ آنها جز مردم ایران به حساب نمی آیند؟ اگر شعار این افراد حمایت از مردم است، چرا باید دقیقاً اهداف شومشان متوجه اقتصاد و معاش خانوار ایرانی باشد؟ چرا تحریم و اعتصاب‌شان مستقیم سفره خانوار ایرانی را نشانه می گیرد؟ چرا با اعتصاب های اجباری به مغازه دارهایی فشار می آورند که باید هر ماه اجاره و حقوق کارگران خود را پرداخت کنند؟