به گزارش پایگاه خبری شهیدیاران، خبرگذاری فارس مرحوم غلامحسین بقیعی در کتاب «مزار میرمراد» اولین تعریض خیابان در مشهد را مربوط به «بالاخیابان» و «پایین خیابان» در سال ۱۳۰۸ خورشیدی می‌داند و می‌نویسد:

«رفته رفته بر اثر افزایش مسافرت و ظهور گاراژ‌های گوناگون و تراکم جمعیت در بالا خیابان و پایین خیابان، رفت وآمد در آن‌ها دشوار شد.

اسب، قاطر، گوسفند، شتر، الاغ، ماشین سیمی، درشکه و طبق کش و عابران و زوار سرگردان در هم می‌لولیدند. برای حل این مشکل، اداره بلدیه به وسیله مأموران نظمیه به مالکان بنا‌های ۲ سوی خیابان دستور داد که ۳ متر عقب بنشینند و به جای دکان‌های بی قواره قدیمی، عمارت‌هایی دوطبقه به سبک جدید بسازند.»

برای اجرای این دستور، خود کاسب کاران، بالای نهر خیابان را با تیروتخته پوشاندند و روی آن آلونک‌های چوبی درست کردند تا به صورت موقت در آنجا مستقر شوند. مرحوم بقیعی تعریف می‌کند: «پس از تعریض خیابان، کسبه، دکان‌ها را به سرعت درهم کوبیدند و در زمین پشت سر آن‌ها دکان‌های تازه بالاخانه دار (دو طبقه) ساختند.»