ندای شب تا صبح فرشته‌ای در ماه رجب به روایت آقامجتبی تهرانی

آقامجتبی تهرانی می‌گوید: خداوند در آسمان هفتم فرشته‎‌ای را قرار داده که به او گفته می‌‎شود داعی. زمانی که ماه رجب فرا می‌رسد، این ملک هر شب تا صبح ندا می‌‎دهد، «طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ»؛ خوشا به حال کسانی که خداوند را یاد می‌کنند!

به گزارش پایگاه خبری شهید یاران حوزه مسجد و هیأت مرحوم آیت‌الله آقامجتبی تهرانی، استاد اخلاق در یکی از سخنرانی‌هایش به مناسبت ماه رجب اظهار داشت: در روایتی از پیغمبر اکرم (ص) حضرت فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى نَصَبَ فٖی السَّمَاءِ السَّابِعَهِ مَلَکاً یُقَالُ لَهُ الدَّاعِی»؛ خداوند در آسمان هفتم فرشته‎‌ای را قرار داده است که به او گفته می‌‎شود داعی، «فَإِذَا دَخَلَ‏ شَهْرُ‌رَجَبٍ‏ یُنَادِی‏ ذَلِکَ الْمَلَکُ کُلَّ لَیْلَهٍ مِنْهُ إِلَى الصَّبَاحِ»؛ زمانی که ماه رجب فرا می‌رسد، این ملک هر شب تا صبح ندا می‌‎دهد، «طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ»؛ خوشا به حال کسانی که خداوند را یاد می‌کنند!

«طُوبَى لِلطَّائِعِینَ»؛ خوشا به حال کسانی که مطیع خدا هستند، «وَ یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى»؛ خداوند می‌‎فرماید، «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی»؛ من همنشین کسی هستم که با من بنشیند، «وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی»؛ و من مطیع کسی هستم که مرا اطاعت کند. آنچه به تو امر می‎‌کنم انجام بده تا آنچه را تو از من می‌‎خواهی، انجام بدهم، «وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی»؛ کسی که از من طلب آمرزش کند را می‌‎آمرزم، «الشَّهْرُ شَهْرِی»؛ این ماه، ماه من است، «وَ الْعَبْدُ عَبْدِی»؛ و این بنده، بنده من است، «وَ الرَّحْمَهُ رَحْمَتِی»؛ رحمت هم رحمت من است، «فَمَنْ دَعَانِی فٖی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ»؛ هرکس مرا در این ماه بخواند، جوابگوی او هستم، «وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ»؛ کسی که از من درخواست کند، به او عطا می‎‌کنم، «وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ»؛ اگر از من طلب راهنمایی و هدایت کند، او را راهنمایی می‎‌کنم، «جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی»؛ من این ماه را ریسمانی بین خود و بندگانم قرار دادم، «وَ فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَی»(بحارالأنوار، ج۹۵، ص۳۷۶)؛ هرکس به این ماه اعتصام بجوید به من می‌‎رسد.

تمام این‎‌‌ها گویای یک معناست و آن اینکه خداوند می‎‌خواهد رابطه بین او و بنده‌‎اش حفظ شود. بزرگی و کرامت او اقتضا می‎‌کند که نگذارد رابطه بنده‌اش حتّی به‌خاطر گناه و یا جهالت با او قطع شود.