در روز جمعه ، دهم فروردین ماه سال ۱۳۶۳ ،در منطقه عملیاتی جزیره مجنون شمالی ، به همراه تعدادی از فرماندهان، براثربمباران هواپیمای دشمن  به شدت مجروح که براثر شدت جراحات به شیراز اعزام گردید؛که پس از گذشت ۱۵روز،با تنی پر از ترکش و تحمل درد و رنج فراوان،به فیض عظیم شهادت نائل آمد وبه یاران شهیدش پیوست.

شهید عبدالعلی بهروزی بسیارفردی آرام و خوش اخلاق بود؛در روحیه او غرور و عصبانیت و بد اخلاقی دیده نمی شد .همه عاشق وشیفته برخوردش بودند.خنده رو وبشاش بود؛ ولی درمقام کار وعمل وفرماندهی باصلابت ومتین بود. رقیق القلب بود ودرذکر مصائب اهل بیت”ع” به شدت اشک می ریخت. همیشه لباس بسیجی می پوشید. انقدر خاکی و مهربان و افتاده بود، که گاهی یادت می رفت فرمانده است .آنقدر به نیروهایش علاقه نشان می داد که احساس برادری در تو زنده می شد.به شدت به فکر سلامتی و جان رزمندگان بود. خواب و قرار نداشت .اصلا بفکر مطرح شدن خود بنام فرمانده نبود. بسیار به فکر تدارکات وپشتیبانی نیروها بود. او اخلاص ابوذر، شجاعت مالک اشتر، خشم مقداد به دشمنان و خاکی بودن در وجودش موج می زد.علاقه بسیاروافری به حضرت امام داشت . می گفت هرچه برای امام کار کنی باز هم کم است.می گفت اگر امام  از ما راضی باشد دیگر هیچ غمی ندارم . او تربیت شده اسلام، فرزند امام خمینی، و د‌وستدار شهدا و شهادت بود. با بودن او در میان ما احساس ترس در منطقه جنگی نداشتیم؛ بلکه بر عکس از بس شوخی می کرد و خاکی و با محبت بود ، ترس ما هم ریخته می شد.دوستان هر موقع او را می دیدند نا خود اگاه سراغ شهید اندامی را ازاو میگرفتند؛ وبالعکس .آنهاجدا شدنی از هم نبودند حتی در پرواز به ملکوت وشهادت.( قسمتهایی از نوشته های دوستان وهمرزمان شهید)
⚘⚘⚘⚘ ⚘⚘⚘
روحش شاد ویادش گرامی بادبه برکت صلوات برمحمد وآل محمد اَللَّهُـــمَّ صَلِّ عَلــَی مُحَمـّـــَدٍ وَآلِ مُحَمـّــَدٍ وَعَجّـــِـلْ فــَرَجَهُـــمْْ

راوی: جوانمردی

خبرنگار پایگاه خبری شهید یاران استان خوزستان : شعبان نژادیان