مدیر سرمایه‌گذاری صندوق توسعه صنایع‌دستی و فرش دستباف و احیا و بهره‌برداری از بناهای تاریخی، فروش کاروانسرای لات را تکذیب کرد.

به گزارش پایگاه خبری شهید یاران به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دولت/ وزارت میراث فرهنگی، احسان دهقانی با اعلام این خبر گفت: «سرمایه‌گذار پیشین کاروانسرای لات بنا به دلایل شخصی امکان ادامه همکاری را نداشته، به همین دلیل سرمایه‌گذاری و ادامه این فرآیند به شخص دیگری واگذار شده است.»
او با تکذیب هرگونه خبر مبنی بر فروش این کاروانسرا تصریح کرد: «تنها اتفاقی که درباره این میراث تاریخی انجام شده تغییر سرمایه‌گذار آن بوده و هیچ‌ اتفاق دیگری نیفتاده است.»
این مسئول با اشاره به این که بنای تاریخی کاروانسرای لات از طریق مزایده عمومی از طرف این موسسه طی قراردادی در سال ۹۴ به سرمایه‌گذار بخش خصوصی حسینعلی سامانی پارسا واگذار شده بود، تصریح کرد: «با گذشت بیش از ۶ سال از تاریخ قرارداد، سرمایه‌گذار اعلام کرد به دلایل شخصی امکان ادامه همکاری ندارد و فرد دیگری را برای تعهد به قرارداد به این موسسه معرفی کردند.»
دهقانی ادامه داد: «بر اساس نامه یادشده، طی بررسی‌های حقوقی و فنی قرارداد فی مابین این موسسه و حسینعلی پارسا طی الحاقیه سرمایه‌گذاری در مرمت و واگذاری حق بهره‌برداری بنای تاریخی کاروانسرای لات با کاربری خدماتی رفاهی بین راهی به میرمحمد حسینی انتقال یافت که تمام منافع طرفین و تعهدات مطابق به قرار داد اولیه است.»
کاروانسرای شاه عباسی (لات) در فاصله‌ ۳۰ کیلومتری‌ جنوب‌ رشت به شماره ۱۵۶۶و در سال ۱۳۵۶به ثبت فهرست ملی رسید؛ « لات» به معنی زمین صاف و هموار کنار رودخانه است و چون این کاروانسرا در زمین هموار کنار سفیدرود ساخته شده، به آن اراضی لات می گفتند.
کاروانسرای شاه‌عباسی گیلان، بنایی صفوی است که در جنگ جهانی اول، به‌عنوان پادگان نظامی برای روس‌ها استفاده می‌شده است و در سال ۱۲۴۶ هجری قمری به‌دستور منوچهرخان معتمدالدوله یا منوچهرخان گرجی، شروع شد. او یکی از سیاست‌مداران و سپهسالاران ایران در زمان حکومت قاجاریان و اهل گرجستان بود. بعد از این که جنگ به پایان رسید، مردم محله از این کاروانسرا برای تعزیه‌خوانی و عزاداری استفاده می‌کردند.
لات در لغت به‌معنای زمین صاف کنار رودخانه است. به‌علت اینکه این بنا در کنار سفیدرود قرار دارد، به این اسم شهرت یافته است.
کاروانسرای لات در روستای سراوان واقع شده و در تاریخ ۳ بهمن ۱۳۵۶ با شماره ثبت ۱۵۶۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده ‌است و اکنون کاربری پذیرایی–رفاهی دارد.