آموزش های تخصصی برای پرستاران بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج سرپرستار بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج، با تاکید بر اهمیت آموزش های تخصصی برای پرسنل این بخش، گفت: پیچیدگی مراقبت از بیماران سوختگی و نیاز آن‌ها به پانسمان‌های ویژه، ایجاب می‌کند که پرسنل با دانش و مهارت کافی، به این بیماران خدمت‌رسانی کنند. به گزارش […]

آموزش های تخصصی برای پرستاران بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج

سرپرستار بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج، با تاکید بر اهمیت آموزش های تخصصی برای پرسنل این بخش، گفت: پیچیدگی مراقبت از بیماران سوختگی و نیاز آن‌ها به پانسمان‌های ویژه، ایجاب می‌کند که پرسنل با دانش و مهارت کافی، به این بیماران خدمت‌رسانی کنند.

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری شهید یاران از کردستان؛ اسرین زندی سرپرستار بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج، اعلام کرد: از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون، ۹۳ بیمار در بخش سوختگی بستری شده‌اند. همچنین، آمار تخت‌روزهای اشغالی این بخش در شش ماهه اول سال ۱۴۰۳ به ۷۶۵ روز رسیده است.
وی افزود: با توجه به پیچیدگی پانسمان‌های سوختگی و زمان‌بر بودن آن‌ها، پرسنل بخش فوق تخصصی سوختگی نیازمند آموزش‌های کامل و مداوم هستند، اکثر پانسمان‌ها در شیفت صبح انجام می‌شود و کار در این بخش هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی بسیار سنگین است.
سرپرستار بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج، با تاکید بر اهمیت آموزش های تخصصی برای پرسنل این بخش، بیان کرد: بخش سوختگی با ۸ نفر پرسنل فعالیت می‌کند، پرسنل جدیدالورود به مدت تقریبی یک ماه دوره آموزشی کامل را تحت نظر سرپرستار می‌گذرانند.
زندی با اشاره به اینکه حدود ۹۰ درصد بیماران بستری نیاز به جراحی (مانند دبریدمان یا پیوند پوست) و استفاده از پانسمان‌های نوین دارند، اضافه کرد: برای تمامی بیماران سوختگی، مشاوره‌های روتین روانپزشکی، تغذیه، پزشکی قانونی و همچنین کاردرمانی و فیزیوتراپی (توسط کاردرمان) در نظر گرفته می‌شود. بیماران سوختگی به دلیل نیاز به رژیم پروتئین و پرکالری، میان‌وعده‌های صبح و عصر نیز دریافت می‌کنند.
وی در ادامه سخنان خود به انواع سوختگی پرداخت و گفت: سوختگی حرارتی نوعی آسیب پوستی است که در اثر تماس با منابع حرارتی مانند شعله آتش، مایعات داغ، بخار یا اجسام داغ ایجاد می‌شود. شدت سوختگی به عوامل مختلفی از جمله مدت زمان تماس با منبع حرارتی، درجه حرارت آن و احتمال آسیب دیدگی راه‌های هوایی بستگی دارد.
سرپرستار بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج، با بیان اینکه سوختگی تنفسی معمولاً در اثر استنشاق بخار داغ یا گازهای سمی ناشی از آتش‌سوزی رخ می‌دهد، افزود: این نوع سوختگی می‌تواند به مخاط راه‌های هوایی فوقانی آسیب رسانده و باعث تورم و انسداد راه‌های هوایی شود، استنشاق مونوکسید کربن، گازی سمی که در حین سوختن مواد آلی تولید می‌شود، یکی از عوامل اصلی بروز سوختگی تنفسی است.
زندی گفت:سوختگی شیمیایی نیز نوع دیگری از سوختگی است که در اثر تماس پوست یا بافت‌های بدن با مواد شیمیایی مانند اسیدها و بازها ایجاد می‌شود، شدت سوختگی شیمیایی به نوع ماده شیمیایی، غلظت آن و مدت زمان تماس بستگی دارد.
وی با اشاره به اینکه شدت آسیب فیزیولوژیکی ناشی از سوختگی، ارتباط مستقیمی با وسعت ناحیه سوخته دارد، ادامه داد: عمق سوختگی نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در نحوه مراقبت از زخم، نیاز به پیوند پوست و در نهایت، عملکرد و ظاهر اندام آسیب دیده ایفا می‌کند.
سرپرستار بخش سوختگی بیمارستان کوثر سنندج، عنوان کرد: سوختگی‌ها معمولاً به سه درجه؛ یک، دو و سه تقسیم‌بندی می‌شوند، سوختگی‌های درجه یک و دو را سوختگی‌های نیمه ضخامت می‌نامند. در برخی منابع، به‌ویژه در اروپا، از درجه‌بندی دیگری نیز استفاده می‌شود که در آن سوختگی‌های درجه چهار شامل آسیب به تمام لایه‌های پوست، بافت چربی زیر پوست، فاشیا، ماهیچه‌ها و حتی استخوان است.
زندی با بیان اینکه سوختگی درجه یک آسیبی است که عمدتاً لایه بیرونی پوست (اپیدرم) را درگیر کرده و ممکن است لایه بسیار نازکی از درم را نیز تحت تأثیر قرار دهد، گفت: علائم این نوع سوختگی معمولاً شامل قرمزی، حساسیت به لمس و درد است. پوست سوخته شده در مدت کوتاهی شروع به پوسته‌پوسته شدن می‌کند و معمولاً بدون باقی گذاشتن جای زخم بهبود می‌یابد. سوختگی‌های درجه یک اغلب نیازی به مراقبت پزشکی ویژه ندارند.
وی افزود: سوختگی درجه دو، آسیبی است که تمام لایه اپیدرم و بخش‌هایی از لایه درم را درگیر می‌کند. پوست در این نوع سوختگی معمولاً قرمز و متورم (ادماتوز) است و اغلب تاول می‌زند. با توجه به آسیب جزئی اعصاب حسی، بیمار معمولاً درد شدیدی را تجربه می‌کند. قسمت‌های سالم باقی‌مانده درم و ضمائم پوستی مانند فولیکول‌های مو و غدد عرق، در معرض خطر عفونت هستند مگر اینکه مراقبت‌های لازم انجام شود.
زندی خاطرنشان کرد:زخم‌های سوختگی درجه دو معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابند، اما مدت زمان بهبودی به عمق آسیب درم بستگی دارد. اگر زخم ظرف ۲ تا ۳ هفته بهبود یابد، احتمال تشکیل اسکار کم است. در صورتی که زخم مدت طولانی‌تری باز بماند، پیوند پوست ممکن است ضروری باشد. پیوند پوست علاوه بر کاهش زمان بهبودی، عملکرد و ظاهر ناحیه آسیب‌دیده را بهبود می‌بخشد.با این حال، حتی پس از پیوند، ممکن است در بافت‌های زیرین اسکار، تورم رخ دهد.
وی به سوختگی درجه سه اشاره و یادآور شد: سوختگی درجه سه یا سوختگی تمام ضخامت، به تخریب کامل لایه‌های اپیدرم و درم و ضمائم پوستی مانند فولیکول‌های مو و غدد عرق اشاره دارد. ظاهر این نوع سوختگی‌ها معمولاً سفید، زغالی یا مات است و ممکن است رگ‌های خونی کوچک با خون منعقد شده در آن‌ها دیده شود. به دلیل آسیب کامل به اعصاب حسی، بیمار معمولاً درد کمتری را احساس می‌کند یا اصلاً دردی احساس نمی‌کند.