به گزارش پایگاه خبری شهید یاران به نقل از ایرنا؛ همزمان با رونق گرفتن فصل اجراهای نمایشی از ابتدای سال جاری در سایه تسریع روند واکسیناسیون و رسیدن جامعه به ایمنی نسبی از یک سو و همچنین تنوع اجراهای تئاتری در گونه‌های مختلف تئاتر بزرگسال؛ نمایش‌های آئینی و سنتی و تئاتر کودک و نوجوان در […]

به گزارش پایگاه خبری شهید یاران به نقل از ایرنا؛ همزمان با رونق گرفتن فصل اجراهای نمایشی از ابتدای سال جاری در سایه تسریع روند واکسیناسیون و رسیدن جامعه به ایمنی نسبی از یک سو و همچنین تنوع اجراهای تئاتری در گونه‌های مختلف تئاتر بزرگسال؛ نمایش‌های آئینی و سنتی و تئاتر کودک و نوجوان در تالارهای اقماری زیر مجموعه اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سوی دیگر؛ به مرور شاهد بازگشت رونق اجراها و حضور پر شور مخاطبان و نزدیک شدن اعداد و ارقام آماری مخاطبان و فروش نمایش‌ها به دوران پیش از کرونا هستیم.
طی نگاهی آماری می‌توان دریافت که هفته سوم تیر ماه ۱۴۰۱ در قیاس با ۱۲ هفته بهار ۱۴۰۱ با ثبت رکورد میزبانی از ۱۵ هزار و ۵۳۳ نفری در قیاس با سه ماهه نخست سال؛ رکوردی منحصر به فرد را از خود به جای گذاشته است.

شاید در مقایسه میزان فروش سالن‌های خصوصی با سالن‌های دولتی با اختلاف عدد و رقمی بالا مواجه باشیم؛ اما نباید این مسئله را از ذهن ‌دور داشت که نگاه مدیریت دولتی در امور فرهنگی هنری از جمله حوزه هنرهای نمایشی با محوریت عدالت فرهنگی و پایین نگه‌داشتن قیمت بلیت همراه است
مؤلفه‌ دیگری که به‌عنوان خط تمیز اصلی میان بدنه تئاتر دولتی و خصوصی شناخته می‌شود نگاهی است که حوزه دولت در امر متولی‌گری مدیریت فرهنگی-هنری بر حوزه‌ عدالت و تزریق یارانه‌های دولتی داشته و دارد.
در حوزه هنرهای نمایشی نیز اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با سه سالن فعال خود مجموعه تئاتر شهر (با پنج سالن اقماری)؛ تماشاخانه سنگلج (سالن مختص اجرای نمایش‌های آئینی و سنتی) و تالار هنر (سالن مختص نمایش‌های کودک و نوجوان) تلاش کرده ضمن تنوع بخشی به حوزه اجرای آثار تئاتری با پایین نگه‌داشتن قیمت بلیت تئاتر، دسترسی عموم مخاطبان و علاقه‌مندان به عرصه هنرهای نمایشی را گسترده‌تر و فراگیرتر به نسبت بخش خصوصی که از بدنه حمایت‌های دولتی کمتر بهره می‌برد؛ فراهم کند.
مهم‌ترین خروجی این مؤلفه آن است که شاید در مقایسه میزان فروش سالن‌های خصوصی با سالن‌های دولتی با اختلاف عدد و رقمی بالا مواجه باشیم؛ اما نباید این مسئله را از ذهن ‌دور داشت که نگاه مدیریت دولتی در امور فرهنگی هنری از جمله حوزه هنرهای نمایشی با محوریت عدالت فرهنگی و پایین نگه‌داشتن قیمت بلیت همراه است که باعث شده شاهد این اختلاف عدد و رقمی میان میزان فروش سالن‌های دولتی و سالن‌های خصوصی باشیم.
به زعم کارشناسان امر چه‌بسا شاهدیم که در سالن‌های خصوصی برخی از آثاری که از کیفیت مطلوبی نیز برخوردار نیستند فروشی به نسبت بیشتر از آثاری که در تماشاخانه‌های دولتی با کیفیتی به مراتب بالاتر به صحنه می‌روند دارند. بر همین اساس است که فروش بیشتر تماشاخانه‌های خصوصی را نباید به پای توفیق آنها در حوزه اقتصاد تئاتر نوشت.