از «بار» بودن برای نظام تا «یار» شدن در مسیر توسعه: نگاهی به آسیب‌های تخریب دولت‌ها

به قلم: صاحب امتیاز پایگاه خبری شهید یاران

مقدمه:

با نگاهی عمیق به چهار دهه‌ پرفراز و نشیب پس از انقلاب اسلامی، درخواهیم یافت که کشورمان خسارات جبران‌ناپذیری را از ناحیه تخریب‌ها و بداخلاقی‌های برخی جناح‌های سیاسی متحمل شده است. این در حالی است که هر آنچه در این سالیان به دست آورده‌ایم – از بازسازی ویرانه‌های جنگ تا پیشرفت‌های علمی و صنعتی و خدمات گسترده اجتماعی – نتیجه‌ی تلاش، همفکری و همدلی دولت‌های مختلف پس از انقلاب اسلامی در کنار ملت بزرگ ایران بوده است. از دولت شهید رجایی و دوران دفاع مقدس گرفته تا دولت‌های سازندگی، اصلاحات، دولت مهرورزی، تدبیر و امید، و در نهایت دولت مردمی شهید رئیسی و دولتمردان خدومش، هر یک در مسیر رشد و تعالی کشور نقش ایفا کرده‌اند. این دستاوردها، سند افتخار ملی ماست که باید در راستای اتحاد و همبستگی جامعه، همواره مورد تأکید و قدردانی قرار گیرد. اگرچه وجود احزاب و جریان‌های فکری مختلف برای رشد و تکامل اهداف جامعه ضروری است، اما متاسفانه در مقاطعی، جناح‌های چپ و راست با اقداماتی که در شأن جامعه اسلامی نیست، شرایطی را رقم زده‌اند که امروز شاهدیم حتی افراد غیرمتخصص نیز به خود اجازه می‌دهند در امور سیاسی، اقتصادی و فرهنگی اظهار نظر کنند. این وضعیت، در حالی است که نظر کارشناسان و متخصصان باید اهمیتی ویژه داشته باشد تا جامعه از مسیر اصلی خود خارج نشود.

نقد سازنده در برابر تخریب ویرانگر و پیامدهای آن:

هر دولتی، متشکل از نقاط قوت و ضعف مختص به خود است. ارزیابی منصفانه این نقاط، زمینه را برای بهبود و پیشرفت فراهم می‌آورد. اما آنچه که امروز به یک معضل جدی تبدیل شده، تمایل به تخریب سازمان‌یافته دولت‌ها به واسطه‌ی سلایق جناحی است. این رویکرد نه تنها به صلاح جامعه نیست، بلکه به فرمایش مقام معظم رهبری، می‌تواند عواقب بسیار جدی‌تری داشته باشد: «تخریب دولت به تخریب نظام منجر می‌شود.» این کلام حکیمانه، خط قرمز و نقشه راهی است برای همه‌ی فعالان سیاسی و رسانه‌ای تا بدانند حفظ وحدت و انسجام ملی، مقدم بر هرگونه رقابت و اختلاف سلیقه حزبی است.

در این میان، یکی از مصادیق بارز این تخریب‌ها، ناشی از انگیزه‌های شخصی و گروهی برخی مدیران است. هنگامی که جریانات سیاسی، به واسطه‌ی تغییر دولت‌ها و عدم انطباق خط فکری دولت جدید با خود، جایگاه‌های مدیریتی و اجرایی خود را از دست می‌دهند، شاهد شکل‌گیری موجی از انتقادات غیرمنصفانه و تخریب‌های هدفمند علیه دولت مستقر هستیم. این دست اقدامات، نه تنها به ضرر دولت فعلی است، بلکه اعتماد عمومی به کل ساختار حکمرانی را تضعیف می‌کند و به جایگاه دستگاه‌های اجرایی خدشه وارد می‌آورد. این رفتار، به مثابه‌ی تیشه به ریشه زدن ثبات و کارآمدی نظام مدیریتی کشور است، چرا که به جای تکیه بر تخصص و تجربه، انگیزه‌های شخصی و حزبی را در رأس قرار می‌دهد و دور باطل بی‌ثباتی و ناکارآمدی را دامن می‌زند.

پرهیز از دوقطبی‌سازی و بداخلاقی‌های سیاسی:

یکی از آفات جدی که در بیانات مقام معظم رهبری نیز بدان اشاره شده، تبدیل جامعه به دو قطب متخاصم است. ایشان می‌فرمایند: «جناح‌بندی‌های سیاسی اشکالی ندارد اما نباید جامعه را به دو قطب تبدیل کرد زیرا این کار موجب دل‌زدگی و خستگی مردم و شکننده شدن محیط جامعه می‌شود.» رقابت سیاسی سالم، به معنای تلاش برای خدمت بهتر و ارائه برنامه‌های قوی‌تر است، نه تهمت زدن و بداخلاقی. «تخریب دیگران و بداخلاقی‌، شایسته‌ی ملت ما نیست.» این فرمایش، نشان می‌دهد که فضای مسموم تخریب، نه تنها به روند توسعه کشور آسیب می‌زند، بلکه روحیه امید و اعتماد عمومی را نیز خدشه‌دار می‌کند.

اهمیت نگاه کارشناسی و متخصصانه:

در حالی که در جامعه‌ی امروز، اظهارنظرهای غیرکارشناسی از سوی افراد عادی تا سلبریتی‌ها افزایش یافته، نباید فراموش کرد که پیشرفت و توسعه‌ی هر کشوری در گروی تکیه بر نظرات متخصصان و کارشناسان است. البته، دیدگاه‌ها و نظرات عامه مردم نیز باید مد نظر قرار گیرد، اما این به آن معنا نیست که از اهمیت نگاه تخصصی غافل شویم. نقدها باید بر پایه واقعیت‌ها و با هدف اصلاح و بهبود باشد، نه صرفاً برای تخریب و تسویه‌حساب‌های سیاسی.

راهکار: از “بار” بودن تا “یار” شدن برای نظام و کشور:

اگر دلسوز این نظام و سرزمین هستیم، باید بدانیم که در شرایط حساس کنونی، دیگر جایی برای تخریب و سنگ‌اندازی باقی نمانده است. رسالت ملی ما این است که “یار” این کشور باشیم، نه “بار” آن. کسانی که با تخریب‌های بی‌مورد، آب به آسیاب تفرقه می‌ریزند و بنیان‌های اعتماد را سست می‌کنند، باید بدانند که به خون پاک شهدا خیانت می‌کنند. شهدایی که با اتحاد، همدلی و از خودگذشتگی، این امروز را برای ما ساختند.

امروز وظیفه ماست که با همان روحیه اتحاد و فداکاری، برای «ساختن» ایران اسلامی بکوشیم، نه اینکه با رفتارهای تفرقه‌انگیز، این میراث گرانبها را به «باختن» و تباهی بکشانیم. زمان آن رسیده که همه با هم، دست در دست یکدیگر، برای اعتلای نام ایران و خدمت به مردم، از مرزهای سلیقه‌های شخصی و جناحی فراتر رویم و اهداف کلان نظام را سرلوحه‌ی اقدامات خود قرار دهیم.

نتیجه‌گیری:

آسیب تخریب دولت‌ها، زخمی عمیق بر پیکره جامعه وارد می‌کند. برای عبور از این چالش، نیازمند تغییر نگاه و رویکرد هستیم. همه ما باید به یاد داشته باشیم که دستاوردهای کشور در این چهار دهه، حاصل زحمات و همفکری تمام دولت‌ها و ارکان نظام با مشارکت مردم بوده است. تخریب هر دولتی، به معنای نادیده گرفتن این تلاش‌های جمعی و خدشه وارد کردن به سرمایه‌های ملی است. بنابراین، همه جریان‌های سیاسی، با در نظر گرفتن منافع ملی و با پرهیز از بداخلاقی و دوقطبی‌سازی، باید در جهت تقویت دولت‌ها و ایجاد فضای همدلی گام بردارند. تنها در این صورت است که می‌توانیم از ظرفیت‌های بی‌شمار کشور برای پیشرفت و تعالی بهره‌برداری کنیم و از آسیب‌هایی که در سالیان متمادی بر ما وارد شده، درس بگیریم. این همان نقشه راهی است که مقام معظم رهبری بارها و بارها ترسیم کرده‌اند.

صاحب امتیاز پایگاه خبری شهید یاران
ابراهیم باصری